Aktualności

Umowa sprzedaży nieruchomości we Włoszech następuje w formie aktu notarialnego sporządzanego przez notariusza. Co do zasady akt notarialny sporządzany jest w języku włoskim. Istnieje wprawdzie możliwość, aby akt został sporządzony w innym języku, np. języku angielskim, ale pod następującymi warunkami:

• obie strony umowy muszą oświadczyć, że nie znają języka włoskiego (możliwe jest to w praktyce, jeśli zarówno sprzedający jak i kupujący pochodzą z innego kraju niż Włochy);
• obie strony muszą znać język obcy, w tym konkretnym przypadku język angielski;
• notariusz musi biegle posługiwać się językiem obcym, w tym konkretnym przypadku językiem angielskim.

Nawet w przypadku zachowania tych trzech przesłanek włoski notariusz może zawsze odmówić sporządzenia aktu w języku innym niż język włoski.

Należy też przy tym pamiętać, że treść włoskiego aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości nie należy to najprostszych lektur nawet dla samych Włochów – jest on w istocie najeżony  odniesieniami do aktów prawnych, prawną i administracyjną terminologią. Należy raczej uznać za oczywiste, że sprzedający – jeśli tylko są oni Włochami – będą nalegać na sporządzenie aktu notarialnego w języku włoskim, gdyż da im to duży komfort pełnego zrozumienia jego treści. Kupujący z Polski będą musieli oprzeć się na tłumaczeniu aktu – tym bardziej istotne jest, aby było ono jak najbardziej wierne oryginałowi i oddawało nie tylko język oryginału, ale również kontekst prawno – administracyjny, w jakim jest on osadzony.

Obowiązek tłumaczenia włoskiego aktu notarialnego zakupu nieruchomości na język polski a przepisy

Kwestie ewentualnego tłumaczenia aktu notarialnego nabycia nieruchomości we Włoszech reguluje ustawa nr 89 z 16 lutego 1913 r. – Prawo o notariacie i archiwach notarialnych. Pomimo że od jej uchwalenia minęło grubo ponad sto lat, jest ona – wraz z odpowiednimi nowelizacjami – wciąż obowiązująca. Kwestię tłumaczenia aktu notarialnego na język obcy reguluje art. 53, który mówi:

„Jeśli notariusz nie zna języka obcego [w naszym przypadku języka polskiego], akt będzie mógł jakkolwiek zostać sporządzony w obecności tłumacza, który zostanie wybrany przez strony. „

Istotne również jest to, że włoskie prawo o notariacie  nakłada nie tylko obowiązek stawiennictwa tłumacza, ale również świadka – w istocie w kolejnym ustępie artykułu 53 czytamy:

“Tłumacz musi spełniać wymogi niezbędne, aby być świadkiem i nie może zostać wybrany spośród świadków i gwarantów tożsamości osób stawających przy akcie. Musi on złożyć przysięgę przed notariuszem i wiernie wypełniać powierzoną mu funkcję, co też zostanie odnotowane w akcie.”

Ten ustęp artykułu 53 włoskiego prawa o notariacie wymaga odpowiedniego komentarza – jego pierwsza lektura nie dla wszystkich musi być jasna. Po pierwsze wprowadza on do aktu funkcję świadka – nieznaną we współczesnych aktach notarialnych w Polsce. Po części wynika to z faktu, że we Włoszech nie istnieje instytucja tłumacza przysięgłego, w formie w jakiej znamy ją w Polsce. W istocie w naszym kraju w przypadku osób stawających przy akcie, a nieznających języka polskiego, wystarczające jest stawiennictwo tłumacza przysięgłego danego języka obcego. We Włoszech natomiast prawo o notariacie nakłada dodatkowy obowiązek stawiennictwa świadka, którego rolą jest weryfikacja wierności tłumaczenia dokonywanego przez tłumacza. Co istotne wyżej wymieniony ustęp artykułu 53 jasno oddziela funkcje tłumacza i świadka – „Tłumacz […] nie może zostać wybrany spośród świadków […]”

Czy przy włoskim akcie notarialnym nabycia nieruchomości potrzebny jest jeden czy dwóch świadków?

W kolejnych dwóch ustępach artykułu 53 włoskiego prawa o notariacie napotykamy na następującą treść:

„Jeśli strony nie umieją lub nie mogą podpisać aktu, dwóch z obecnych przy akcie świadków muszą znać język obcy [w naszym przypadku język polski]

Jeśli umieją i mogą podpisać akt, wystarczy, że tylko jeden ze świadków, oprócz tłumacza, zna język obcy.”

Przy komentarzu do powyższych ustępów warto powrócić do roku uchwalenia włoskiego prawa o notariacie – 1913 r. Wówczas brak umiejętności podpisania się czy też po prostu analfabetyzm były zjawiskiem dość powszechnym, stąd też w takim przypadku niezbędna była obecność dwóch świadków znających język obcy zamiast jednego. W przypadku Polaków stawających przy akcie nabycia nieruchomości we Włoszech wystarczający będzie więc jeden świadek posługujący się językami polskim i włoskim, oczywiście nie licząc tłumacza. Drugi świadek może być wyłącznie włoskojęzyczny – zwyczajowo, dla wygody tę funkcję obejmuje któryś z pracowników kancelarii notarialnej.

Przy wyborze świadka do aktu notarialnego we Włoszech warto pamiętać, że musi on spełniać określone wymogi, tj. być pełnoletni, posiadać włoskie obywatelstwo lub też posiadać obywatelstwo innego kraju, ale zamieszkiwać we Włoszech, posiadać pełną zdolność do czynności prawnych jak i być bezstronny w stosunku do aktu. Świadek nie może być ponadto krewnym notariusza ani żadnej ze stron.

Czy tłumaczenie na polski zostaje załączone do włoskiego aktu notarialnego nabycia nieruchomości?

Włoski akt notarialny to niełatwy do zrozumienia dokument – tym bardziej istotny jest wybór profesjonalnego tłumacza.

Wybierając tłumacza do aktu notarialnego we Włoszech warto postawić na doświadczonych i profesjonalnych tłumaczy. Zrozumiemy, jak jest to ważne, gdy na końcu aktu przyjdzie nam poświadczyć przed notariuszem i świadkami, że w pełni zrozumieliśmy treść aktu, którą bezwarunkowo przyjmujemy. Należy też pamiętać, że – jako że akt notarialny ma miejsce we Włoszech – jest on osadzony na gruncie prawa włoskiego oraz że oryginał aktu w języku włoskim jest nadrzędny w stosunku do tłumaczenia na język polski. Z tego to właśnie powodu ważne jest, aby tłumaczenie było jak najwierniejsze i oddawało rzeczywistą treść oryginału. Powracając do artykułu 53 włoskiej ustawy o notariacie, ostatni jego ustęp wskazuje:

„Akt zostanie spisany w języku włoskim, ale naprzeciw lub pod oryginałem należy umieścić także tłumaczenie na język obcy [w naszym przypadku język polski] sporządzone przez tłumacza, i tak zarówno oryginał jak i tłumaczenie zostaną podpisane jak zostało to wskazane w art. 51  [art. 51 mówi, że „w aktach składających się z kilku arkuszy podpisany musi być każdy arkusz – wystarczy, że tylko nazwiskiem stron, tłumacza, świadków i notariusza, za wyjątkiem arkusza zawierającego podpisy końcowe”]. Tłumacz także będzie musiał złożyć swój podpis na końcu aktu i na marginesie każdego z arkuszy – tak na oryginale aktu jak i na jego tłumaczeniu.

Jeśli masz pytania odnośnie nabycia nieruchomości we Włoszech lub do tłumaczenia przy akcie notarialnym nabycia nieruchomości we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Włochy to przepiękne krajobrazy i uroczo położone nieruchomości, ale również zupełnie odmienny od polskiego system podatkowy.

Zakup nieruchomości we Włoszech to z pewnością dobra inwestycja w obliczu rosnących cen nieruchomości w Polsce, jak i nie do końca pewnej sytuacji geopolitycznej, w jakiej znalazł się nasz kraj po wybuchu konfliktu za wschodnią granicą. To jednak również spore wyzwanie dla kupującego ze względu na dość złożone prawo administracyjne we Włoszech. Jednym z pytań, które w naturalny sposób pojawia się po wyodrębnieniu nieruchomości we Włoszech, którą jesteśmy zainteresowani, jest pytanie o podatki i koszty, jakie będą związane z samą transakcją zakupu. W niniejszym artykule postanowiłem je opisać w możliwe przejrzysty i usystematyzowany sposób.

Podatek rejestrowy czy VAT?

Zasadniczym kosztem przy nabyciu nieruchomości we Włoszech jest tzw. podatek rejestrowy (wł. imposta di registro), którego za polski odpowiednik możemy uznać Podatek od Czynności Cywilnoprawnych. Podatek rejestrowy od nabycia nieruchomości we Włoszech wynosi 9%. Mechanizm kalkulacji podatku opiera w takim przypadku na systemie  „cena – wartość (wł. „prezzo – valore”), który umożliwia kalkulacje podatku na podstawie wartości katastralnej nieruchomości ujawnionej w księdze wieczystej (wł. rendita catastale), niezależnie od jej ceny transakcyjnej ustalonej pomiędzy stronami i wskazanej w akcie notarialnym.

Jak działa mechanizm „cena – wartość” i w jaki sposób kalkuluje się wg niego podatek rejestrowy od nabycia nieruchomości we Włoszech może wyjaśnić poniższy przykład:

Cena transakcyjna nieruchomości: 200 tys. euro

Wartość katastralna nieruchomości (wł. rendita catastale): 900 euro

Przy zastosowaniu systemu „cena – wartość”, wartość katastralną nieruchomości mnożymy przez 1,05 a następnie przez 120, czyli 900 euro x 1,05 x 120 = 113 400 euro.

W takim systemie podstawą opodatkowania 9% podatkiem rejestrowym  będzie kwota 113 400 euro, czyli podatek od nabycia nieruchomości we Włoszech wyniesie 9% x 113 400 euro = 10 206 euro.

Warto przy tym zauważyć, że bez zastosowania systemu „cena – wartość” podstawę opodatkowania stanowiłaby cena transakcyjna nieruchomości, a przedmiotowy podatek liczony byłby zgodnie ze wzorem: 9% x 200 000 euro = 18.000 euro.

Aby móc skorzystać z takiego sposobu opodatkowania nabycia nieruchomości we Włoszech, należy spełnić poniższe warunki:

• nieruchomość musi być nabywana w celach mieszkaniowych;
• nabywca jest osobą fizyczną i nie nabywa nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
• nabywca musi w jednoznaczny sposób poinformować notariusza o woli zastosowania przy transakcji systemu „cena – wartość”.

Istotne jest również to, że system „cena – wartość” może zostać zastosowany także do części przynależnych do nieruchomości, ale stanowiących odrębne lokale. Możliwe jest to pod warunkiem, że części te:

• posiadają własną wartość katastralną, czy praktycznie rzecz ujmując, własny numer wpisu w księdze wieczystej (np. garaż lub miejsce postojowe);
• jasno wynika, że część przynależna jest dodatkiem do nieruchomości;
• z aktu sprzedaży jasno wynika związek przynależności.

Z powyższego opisu nietrudno domyśleć się, że częścią przynależną, do której możliwe będzie zastosowanie preferencyjnego opodatkowania, będzie np. garaż, dla którego prowadzona będzie odrębna księga wieczysta.

Warto również wiedzieć, że – w związku z faktem, że podatek liczony jest na podstawie wartości katastralnej nieruchomości, a nie ceny transakcyjnej arbitralnie ustalonej przez strony, a co za tym idzie z zachowaniem pełnej transparentności – włoski Urząd Skarbowy ma w przypadku podatnika, który wybrał omawiany mechanizm, znacznie bardziej ograniczone prawa kontroli niż w stosunku do podatnika, który zdecydował się na wybór ceny transakcyjnej jako podstawy opodatkowania.

Preferencyjne opodatkowanie nabycia nieruchomości we Włoszech najczęściej znajdzie zastosowanie przy transakcjach pomiędzy osobami fizycznymi, jest ono wprawdzie możliwe również w sytuacji, w której sprzedającym jest przedsiębiorstwo, ale pod następującym warunkiem:

• od budowy nieruchomości do umowy sprzedaży upłynie ponad 5 lat, a sprzedający (przedsiębiorstwo) nie zastrzeże sobie w notarialnym akcie sprzedaży opodatkowania transakcji podatkiem VAT.

Tak więc w przypadku nabycia nieruchomości we Włoszech od przedsiębiorstwa (np. dewelopera), nawet jeśli od budowy przedmiotowej nieruchomości upłynie 5 lat, przedsiębiorstwo zbywające nieruchomość, które jest podatnikiem VAT, ma prawo zastrzec sobie opodatkowanie tym podatkiem transakcji. Powracając do przykładu przywołanego na początku niniejszego rozdziału, VAT od transakcji nabycia nieruchomości w cenie 200 tys. euro wyniósłby 20 tys. euro (200 tys. x 10%).

Zakup nieruchomości we Włoszech: pozostałe podatki i opłaty

Oprócz podatku od zakupu nieruchomości (9%-owego podatku rejestrowego lub 10%-owego podatku VAT), włoski notariusz przy akcie notarialnym pobiera:

W przypadku zastosowania 9%-owego podatku rejestrowego:

• 50 euro podatku hipotecznego;
• 50 euro podatku katastralnego.

W przypadku zastosowania 10%-owego podatku VAT:

• 200 euro podatku rejestrowego;
• 200 euro podatku hipotecznego;
• 200 euro podatku katastralnego.

 Opodatkowanie zakupu pierwszego domu we Włoszech

Również polscy obywatele mogą znaleźć się w kategorii nabywców pierwszego domu we Włoszech. Aby nabywca nieruchomości we Włoszech został zaliczony do kategorii nabywców pierwszego domu, musi on spełnić poniższe warunki:

• nieruchomość musi należeć do określonej kategorii katastralnej: A/2 (lokale mieszkalne); A/3 (lokale o niskich kosztach wykończenia); A/4 (lokale komunalne); A/5 (lokale ultra komunalne); A/6 (lokale wiejskie); A/7 (małe wille); A/11 (lokale mieszkalne i budynki charakterystyczne dla okolicy). W zakres ten nie wchodzą np. mieszkania luksusowe lub duże wille, o kategorii katastralnej odpowiednio A/1 i A/8;
• nieruchomość znajduje się na terenie gminie, w której nabywca ma (lub zamierza ustanowić) miejsce zamieszkania lub pracy, czyli krótko mówiąc nabywca danej nieruchomości musi w danej gminie na stałe zamieszkać lub pracować;
• nabywca spełnia określone wymogi: tj. nie jest właścicielem lub współwłaścicielem – współwłasność może dotyczyć także nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, innej nieruchomości położonej na terenie Włoch i nie jest posiadaczem lub współposiadaczem jej prawa własności, użytkowania, dzierżawy, zamieszkiwania. Od 1 stycznia 2016 r. ulgi podatkowe przysługują również nabywcy, który jest już właścicielem nieruchomości nabytej z ulgami, pod warunkiem że posiadana już nieruchomość zostanie sprzedana w terminie jednego roku od zakupu nowej.

Warto przy tym zaznaczyć, że przy nabyciu nieruchomości we Włoszech jako pierwszego domu, podatek rejestrowy wynosi 2% (zamiast 9%) – nie może on być jednak niższy niż 1000 euro, natomiast w przypadku transakcji podlegającej podatkowi VAT stawka podatku wynosi 4% (zamiast 10%). Podatek katastralny i hipoteczny pozostają bez zmian, tj. w przypadku opodatkowania transakcji podatkiem rejestrowym wynoszą one po 50 euro każdy, zaś w przypadku transakcji podlegającej podatkiem VAT 200 euro – plus podatek rejestrowy w stałej wartości 200 euro.

Należy pamiętać, że przy zakupie nieruchomości we Włoszech z wykorzystaniem preferencji podatkowych przewidzianych dla zakupu pierwszego domu, możemy je utracić, jeśli:

• nabytą w tym trybie nieruchomość sprzedamy przed upłynięciem 5 lat od jej zakupu;
• nie zmienimy miejsca zamieszkania w terminie 18 miesięcy od dnia zakupu.

Wsparcie przy nabyciu nieruchomości we Włoszech

Jestem tłumaczem przysięgłym języka włoskiego od 2010 r. Znam nie tylko język, ale włoskie zwyczaje, realia i doskonale orientuję się w przepisach prawa administracyjnego. Na zlecenie oferuję wsparcie przy:

• poszukiwaniu nieruchomości we Włoszech;
• weryfikacji jej stanu rzeczywistego i prawnego;
• wybór najbardziej optymalnej dla kupującego formy opodatkowania transakcji;
• złożeniu oferty zakupu nieruchomości, zawarcia umowy przedwstępnej i końcowej.

Zanim stawimy się na akcie notarialnym nabycia nieruchomości we Włoszech, warto poznać jego całkowite koszty.

Jeśli masz pytania odnośnie nabycia nieruchomości we Włoszech i sposobu opodatkowania transakcji:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Zarobki lekarzy w Niemczech

Wysokie zarobki, bliskość granicy, bezpieczeństwo sprawiają, że Niemcy od lat przyciągają polskich lekarzy. Konflikt za naszą wschodnią granica jeszcze nasilił ten trend.

Niemcy od lat przyciągają polskich specjalistów z różnych branży. Wyjątku nie stanowią tu lekarze i lekarze dentyści. Bliskość granicy, wysokie zarobki, które – pomimo powoli zacierających się różnic pomiędzy dwoma krajami w zarobkach przedstawicieli zawodów medycznych – wciąż stanowią atrakcyjną ofertę dla tej kategorii zawodowej – w istocie średnie zarobki lekarzy za naszą zachodnią granicą zawierają się w widełkach od 60 do 120 tys. euro rocznie, co przy obecnym kursie stanowi ok. 260 – 550 tys. złotych rocznie, sprawiają, że co roku setki polskich lekarzy decydują się rozpocząć pracę za Odrą. Aktualna sytuacja geopolityczna za naszą wschodnią granicą tylko nasiliła ten trend.

Czy nostryfikacja dyplomu lekarza i lekarza dentysty w Niemczech następuje automatycznie?

Co prawda dyrektywa 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w artykule 21 wprowadziła dla określonej grupy zawodów, w tym dla lekarza i lekarza specjalisty, pielęgniarki, lekarza dentysty i dentysty specjalisty, lekarza weterynarii, farmaceuty oraz architekta zasadę automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych, nie oznacza to jednak, że te kategorie zawodowe zwolnione są z obowiązku przeprowadzenia postępowania administracyjnego w celu uznania kwalifikacji zawodowych. Postępowanie takie musi się odbyć, aby właściwy organ w państwie przyjmującym, czyli w tym konkretnym przypadku w Niemczech mógł ocenić, czy spełnione zostały m.in. minimalne wymogi w zakresie wykształcenia, jakie dla tych zawodów wyznaczyły sobie wzajemnie kraje członkowskie.

Dokumenty niezbędne do złożenia wniosku o nostryfikację dyplomu lekarza i lekarza dentysty w Niemczech

W Niemczech postępowanie o uznaniu kwalifikacji zawodowych lekarza i lekarza dentysty nie jest zcentralizowane, ale odbywa się na poziomie poszczególnych krajów związkowych (landów). To więc jakie szczegółowe wymogi w zakresie dokumentacji niezbędnej do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza i lekarz dentysty będą niezbędne, zależeć będzie w dużej mierze od konkretnego kraju związkowego, w którym będziemy chcieli podjąć praktykę lekarską. Jest jednak grupa dokumentów, które są wspólne dla wszystkich landów, a są nimi:

• dokument tożsamości (paszport lub dowód osobisty);
• odpis aktu małżeństwa (dotyczy wnioskodawców, którzy zmienili nazwisko po uzyskaniu dyplomu);
• curriculum vitae;
• dyplom lekarza oraz lekarza specjalisty – jeśli takowy posiadamy, o którego uznanie wnioskujemy oraz zaświadczenie o zdaniu LEK;
• zaświadczenie o spełnieniu minimalnych wymogów w zakresie wykształcenia lub też skorzystania z tzw. praw nabytych zgodnie z obowiązującymi przepisami dyrektywy 2005/35/WE – zaświadczenie takie wydaje Okręgowa Izba Lekarska;
• zaświadczenie dotyczące nienagannej postawy etycznej – zaświadczenie to wydaje Okręgowa Izba Lekarska. Poświadcza ono, że lekarz nie został ukarany przez sąd lekarski, ani nie toczy się wobec niego żadne postępowanie, które mogłoby skutkować zawieszeniem lub ograniczeniem uprawnień – w chwili składania wniosku o uznanie kwalifikacji zaświadczenie to nie może być starsze niż 3 miesiące;
• zaświadczenia o niekaralności wydawane przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych – w chwili składania wniosku o uznanie kwalifikacji zaświadczenie to nie może być starsze niż 3 miesiące;
• zaświadczenie lekarskie o zdolności do pracy – w niektórych przypadkach właściwy organ kraju związkowego może zadowolić się jedynie oświadczeniem wnioskodawcy o zdolności do podjęcia pracy.

Czas, w jakim dany organ musi rozpatrzyć wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza lub lekarza dentysty wynosi 3 miesiące.

Przed podjęciem pracy jako lekarz w Niemczech konieczne jest uznanie polskich kwalifikacji zawodowych.

Wymagana znajomość języka do uznania dyplomu lekarza i lekarza dentysty w Niemczech

Zgodnie z artykułem 53, ustęp 1 dyrektywy 2005/36/WE

Znajomość języków

“Specjaliści, których kwalifikacje podlegają uznaniu, muszą posiadać znajomość języków niezbędną do wykonywania danego zawodu w przyjmującym państwie członkowskim.”

Jednocześnie ustęp 4 artykułu 53 uściśla:

“Każde sprawdzenie znajomości języka musi być proporcjonalne do działalności, która ma być prowadzona. Zainteresowany specjalista może się odwołać od takiego sprawdzenia zgodnie z prawem krajowym.”

Zapis ten oznacza, że znajomość języka obowiązującego w państwie przyjmującym ma być proporcjonalna do potrzeb wykonywanego zawodu. Do wniosku należy załączyć certyfikat językowy  znajomości języka na poziomie B2. Niemieckie organy honorują certyfikaty wydane przez:

• Instytut Goethego;
• TELC (The European Language Certificates);
• TestDaF (niemiecki jako język obcy).

Co do zasady, dla pracowników służby zdrowia, w tym lekarzy i lekarzy dentystów, odpowiedzialnych za zdrowie pacjentów organy poszczególnych krajów związkowych wymagają dodatkowego egzaminu z języka specjalistycznego na poziomie C1. Egzamin ten dzieli się na część ustną i pisemną. Zwyczajowo egzamin polega na przykładowej rozmowie pomiędzy lekarzem a pacjentem.

W niektórych przypadkach niemieckie organy zwalniają z egzaminu z języka specjalistycznego, jeśli:

• wnioskodawca mówi biegle po niemiecku, co zostało zweryfikowane przez właściwy organ;
• dyplom lekarza lub lekarza dentysty uzyskano na niemieckojęzycznej uczelni;
• staż podyplomowy trwał przynajmniej trzy lata i odbywał się w Niemczech.

Co istotne, specjalistyczny egzamin językowy, zgodnie z art. 53 ustęp 3 dyrektywy 2005/36/WE ma miejsce po wydaniu postanowienia o uznaniu kwalifikacji lekarza lub lekarza dentysty w Niemczech:

“Sprawdzenie znajomości języka można przeprowadzać tylko po wydaniu europejskiej legitymacji zawodowej zgodnie z art. 4d lub po uznaniu kwalifikacji zawodowych, w zależności od przypadku.”

Tłumaczenia i legalizacja dokumentów

Niemieckie urzędy wymagają, aby dokumenty sporządzone w innym języku niż język niemiecki zostały przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego języka niemieckiego. Również dokumenty oryginalne takie jak dyplomy czy zaświadczenia wydane przez polskie urzędy mogą wymagać poświadczeń lub legalizacji.

Usługa tłumaczenia i legalizacji dokumentów

Wykonujemy tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizujemy tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Nasi tłumacze przysięgli zdeponowali wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też wykonane przez nas tłumaczenia mogą uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie możemy przeprowadzić całą procedurę legalizacji oraz skompletować wniosek o uznanie dyplomu lekarza lub lekarza dentysty w Niemczech. Usługa taka obejmuje:

• tłumaczenie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza lub lekarza dentysty w Niemczech zgodnie z lokalnymi wymogami;
• legalizację tłumaczeń;
• legalizację dokumentów oryginalnych;
• skompletowanie wniosku o uznaniu dyplomu.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji lekarza lub lekarza dentysty w Niemczech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Zanim rozpocznie się studia we Włoszech należy zmierzyć się z tamtejszą, dość złożoną biurokracją.

Włochy to jeden z najczęstszych kierunków wybieranych przez polskich maturzystów na studia zagranicą. Uczelnie z bardzo długą tradycją, wysoko plasujące się w europejskich rankingach, bogata oferta kulturalna i przyjazne otoczenie, sprawiają, że corocznie wielu polskich abiturientów wybiera słoneczną Italię jako kierunek dalszej nauki. Stres i ogrom nauki związane z egzaminem maturalnym sprawiają, że mało który z nich ma możliwość sprawdzenia, jakie warunki formalne należy spełnić, aby uzyskać wpis na listę studentów włoskich uczelni i jakie dokumenty należy im przedstawić. Włochy, mimo swoich niezaprzeczalnych atutów, to również kraj o dość złożonej i wymagającej biurokracji, która – dla osoby niemającej z nią na co dzień do czynienia – może stanowić nie lada wyzwanie.

Czy polskie świadectwo maturalne zostaje automatycznie uznane we Włoszech?

Polskie świadectwo maturalne nie zostaje automatycznie uznane we Włoszech. Konieczność przeprowadzenia postępowania w celu uznania świadectwa maturalnego, potocznie zwanego nostryfikacją, wynika z włoskich przepisów, a w szczególności z art. 6 Rozporządzenia włoskiego Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, którego treść brzmi jak poniżej:

Art. 6

Warunki przyjęcia na studia

1. Aby zostać przyjętym na studia wyższe, konieczne jest posiadania świadectwa ukończenia szkoły średniej lub też innego świadectwa uzyskanego zagranicą, które zostanie uznane za zgodne [z jego włoskim odpowiednikiem] […]

Ponadto zgodnie z włoską ustawą nr 148 z dn. 11 lipca 2002 r., która stanowi ratyfikację przez Włochy Konwencji Lizbońskiej o Uznawaniu Kwalifikacji Związanych z Uzyskiwaniem Wyższego Wykształcenia, świadectwo maturalne uzyskane zagranicą musi zostać uznane za równoważne z włoskim świadectwem maturalnym, którego posiadanie uprawnia we Włoszech do ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe.

Czy konieczne jest zalegalizowanie polskiego świadectwa maturalnego, aby zostało ono uznane we Włoszech?

Przed rozpoczęciem rekrutacji na studia we Włoszech warto poznać wymogi stawiane przez tamtejsze uczelnie maturzystom z polskim świadectwem dojrzałości.

Czy konieczne jest zalegalizowanie polskiego świadectwa maturalnego, jakie tłumaczenie świadectwa jest wymagane, w jaki sposób wykazać, że szkoła średnia, którą ukończyliśmy w Polsce jest równoważna ze szkołą średnią we Włoszech? Na te pytania polskim maturzystom – wystarczająco już zestresowanych egzaminem maturalnym – niezwykle trudno znaleźć odpowiedź, swoją cegiełkę dokładają również włoscy urzędnicy, którzy – i nie jest to niestety żart – rzadko właściwie identyfikują Polskę na geopolitycznej mapie Europy, często nie mając świadomości, że kraj nasz stanowi część Unii Europejskiej. W niniejszym artykule postanowiłem przyjrzeć się wymogom, jakie stawiają największe włoskie uczelnie kandydatom z polskim świadectwem maturalnym i w możliwie najprostszy sposób je usystematyzować.

Uniwersytet Boloński

Zacznijmy od największej i najstarszej z włoskich uczelni, czyli Uniwersytetu Bolońskiego (wł. Università di Bologna). Aby uzyskać wpis na listę studentów, student ze świadectwem maturalnym uzyskanym zagranicą, w kraju UE musi przedstawić:

1. Zalegalizowane świadectwo;
2. Zalegalizowane tłumaczenie przysięgłe.

Dość istotne są dwie informacje: legalizacja świadectwa następuje poprzez opatrzenie go pieczęcią apostille. Aby taka legalizacja została uznana przez włoską uczelnie, musi z niej jasno wynikać, że apostille poświadcza pieczęć Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej i podpis oraz pieczęć jej dyrektora. Takie poświadczenie uzyskamy jedynie, jeśli pieczęcią legalizacyjną zostanie opatrzony oryginał świadectwa lub jego odpis. Nie można natomiast przykładowo przedstawić kopii świadectwa poświadczonej za zgodność z oryginałem przez notariusza, a następnie zalegalizować pieczęć i podpis notariusza – taki dokument nie zostanie przyjęty przez włoską uczelnię. Oprócz oryginału należy przedłożyć tłumaczenie przysięgłe na włoski również opatrzone klauzulą apostille. Co istotne dla maturzystów z Unii Europejskiej, Uniwersytet Boloński nie wymaga deklaracji ważności  ukończonego wykształcenia (tzw. dichiarazione di valore).

Uniwersytet la Sapienza w Rzymie

Druga co do wielkości pod względem liczby studentów uczelnia we Włoszech dla maturzystów z zagranicznym świadectwem maturalnym wymaga:

• świadectwa maturalnego wraz z tłumaczeniem przysięgłym na włoski;
• zaświadczenia o równoważności świadectwa maturalnego z jego włoskim odpowiednikiem (takie zaświadczenie można automatycznie wygenerować ze strony włoskiego Centrum Informacyjnego ds. Wymiany Studenckiej i Uznawania Dyplomów Akademickich https://ardi.cimea.it/it);
• zaświadczenia o zgodności uzyskanego wykształcenia z jego włoskim odpowiednikiem można je uzyskać również na stronie Centrum Informacyjnego ds. Wymiany Studenckiej i Uznawania Dyplomów Akademickich: https://cimea.diplo-me.eu/sapienza/#/auth/login Uwaga! usługa ta nie była dostępna w pierwszych miesiącach 2024 r. Alternatywnie można przedstawić zalegalizowane świadectwo maturalne.

Uniwersytet Neapolitański im. Fryderyka II

Uniwersytet Neapolitański im. Fryderyka II (wł. Università degli Studi di Napoli Federico II), czyli największa uczelnia południowych Włoch, jako dokumentację niezbędną dla wpisu na listę studentów dla kandydatów z Unii Europejskiej wymienia:

• tłumaczenia;
• legalizacje;
• supplement do dyplomu (w praktyce w przypadku maturzystów chodzi raczej o świadectwo ukończenia szkoły średniej);
• zaświadczenie o zdanych egzaminach (świadectwo maturalne);
• deklaracje wartości wydaną przez włoską jednostkę konsularną w kraju pochodzenia maturzysty (Czym jest deklaracja wartości możesz przeczytać tutaj https://nowatkowski.pl/czym-dichiarazione-di-valore/

W praktyce więc Uniwersytet Neapolitański wymaga od maturzystów z Unii Europejskiej pełnej dokumentacji tj.: świadectwa ukończenia szkoły średniej i maturalnego wraz z legalizacjami, tłumaczeniami przysięgłymi oraz deklaracją wartości.

Uniwersytet Turyński

Uczelnia ze stolicy Piemontu nie wskazuje wprawdzie jednoznacznie dokumentacji wymaganej od maturzystów z UE, ale uściśla że, akceptowalne są świadectwa szkoły średniej uzyskane po łącznym 12 letnim okresie edukacji (IV poziom europejskich ram kwalifikacji). Wprawdzie ta informacja jest podana na polskim wzorze świadectwa maturalnego, ale mimo to student musi być gotowy na przedstawienie deklaracji wartości. W dokumencie tym włoska jednostka konsularna poświadcza, że łączny czas edukacji niezbędny do uzyskania średniego wykształcenia wynosi 12 lat.

Uniwersytet Mediolański

Uczelnia ze stolicy Lombardii jest jedną z najczęściej wybieranych nie tylko przez maturzystów z Polski, ale również z całej Europy. Co do zasady, kandydaci spoza Włoch mogą uzyskać wpis na listę studentów na tych samych zasadach, co włoscy maturzyści, z tym jednak zastrzeżeniem, że muszą przedstawić następujące dokumenty potwierdzające średnie wykształcenie uzyskane w kraju pochodzenia:

• zalegalizowane świadectwo ukończenia szkoły średniej i świadectwo maturalne z tłumaczeniem przysięgłym na język włoski;
• deklarację wartości potwierdzającą łączny okres nauki równy 12 lat, który doprowadził do uzyskania średniego wykształcenia (Czym jest deklaracja wartości możesz przeczytać tutaj https://nowatkowski.pl/czym-dichiarazione-di-valore/;
• kod podatkowy – można o niego zawnioskować we Włoszech – jest on odpowiednikiem polskiego numeru PESEL;
• dokument tożsamości.

Uniwersytet Padewski

Uniwersytet Padewski (wł. Università degli Studi di Padova) to jedna z najstarszych włoskich uczelni, znajdująca się w Regionie Wenecji – Euganejskiej, jest niezwykle przychylna maturzystom z całego świata. Uczelnia na etapie wniosku o przyjęcie na studia wymaga następujących dokumentów:

• CV;
• Listu motywacyjnego;
• Świadectwa ukończenia szkoły średniej i świadectwa maturalnego;
• Dokumentu tożsamości.

Na etapie złożenia wniosku o przyjęcie na studia Uniwersytet Padewski wymaga jedynie tłumaczenia przysięgłego na włoski świadectwa ukończenia szkoły średniej i świadectwa maturalnego. Po pozytywnym wyniku procesu rekrutacyjnego wymaga jakkolwiek legalizacji obu świadectw.

Uniwersytet Florencki

• Ostatnią uczelnią z listy największych włoskich uczelni jest Uniwersytet Florencki (wł. Università degli Studi di Firenze). Wymaga ona od maturzystów z wykształceniem uzyskanym zagranicą przedstawienia świadectwa maturalnego opatrzonego klauzulą apostille oraz tłumaczenia przysięgłego świadectwa. Ponadto wymogiem jest również przedłożenie deklaracji wartości (wł. dichiarazione di valore in loco). (Czym jest deklaracja wartości możesz przeczytać tutaj https://nowatkowski.pl/czym-dichiarazione-di-valore/;

Podsumowanie

Pomimo różniących się wymogów w zależności od uczelni, w każdej z nich przewija się podobny zestaw dokumentów, w tym:

• oryginał świadectwa maturalnego wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język włoski;
• legalizacja świadectwa i tłumaczenia;
• deklaracja wartości (tzw. dichiarazione di valore) – ten wymóg nie pojawia się wśród wszystkich wymienionych uczelni. Niektóre z nich zwalniają z niego abiturientów z Polski ze względu na fakt członkostwa naszego kraju w Unii Europejskiej (patrz Uniwersytet Boloński) lub też przystąpienia Polski do Konwencji Lizbońskiej (patrz Uniwersytet La Sapienza w Rzymie). Inne z kolei (Uniwersytety Mediolański, Neapolitański czy Florencki) jasno wskazują deklarację wartości jako dokument niezbędny w celu przyjęcia na studia maturzystów legitymujących się zagranicznym świadectwem maturalnym.

Usługa tłumaczenia i legalizacji dokumentów

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całą procedurę legalizacji oraz uzyskania dichiarazione di valore. Mogę również pomóc w identyfikacji wymogów, jakie dana włoska uczelnia stawia polskim maturzystom.

Jeśli masz pytania odnośnie dokumentacji niezbędnej do przyjęcia na studia we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

W ostatnich latach wzrosło znacznie w naszym kraju zainteresowanie nieruchomościami we Włoszech. Bogacenie się społeczeństwa, poszukiwanie nowych form inwestycji, ale również chęć poznania innego stylu życia, spowodowały, że włoski rynek nieruchomości stał się bardzo atrakcyjny dla kupujących z Polski. Trend ten jeszcze bardziej nasilił się po wybuchu wojny w Ukrainie i skokowym wzroście cen nieruchomości w Polsce.

Podstawowe informacje dla kupującego dom we Włoszech

Polacy jako obywatele Unii Europejskiej mają prawo nabyć nieruchomość we Włoszech bez konieczności uzyskiwania dodatkowych zezwoleń, korzystając z tych samych praw co obywatele Włoch. Kluczową sprawą jest oczywiście wybór samej nieruchomości, który z kolei w głównej mierze jest determinowany jej ceną. Powszechnie wiadomo, że cena nieruchomości zależy od wielu czynników, z których do najważniejszych należy zaliczyć:

• lokalizację nieruchomości, której podział – szczególnie w dużych miastach – często przebiega we Włoszech na linii: centrum miasta, obszary miasta znajdujące się w bezpośrednim zapleczu centrum (wł. semicentro) oraz obrzeża miasta (wł. periferia);
• rodzaj nieruchomości: mieszkanie czy dom wolnostojący;
• powierzchnia użytkowa;
• piętro (w przypadku mieszkania);
• ekspozycja na słońce;

Warto powyższy punkt nieco rozwinąć. Częstą motywacją nabycia domu we Włoszech jest dużo łagodniejszy klimat panujący w tym kraju. I nie chodzi tutaj jakoś szczególnie o temperaturę, która jak wszyscy mogliśmy doświadczyć w ostatnich dekadach systematycznie rośnie w naszym kraju, ale o brak słońca. Nie jest tajemnicą, że w miesiącach od listopada do marca, niedogodnością pogodową, która szczególnie nam doskwiera jest brak promieni słonecznych, tych samych promieni, których we Włoszech – w analogicznym okresie – jest zwykle pod dostatkiem. Tak samo jak w Polsce, także we Włoszech w cenie są mieszkania nasłonecznione, skierowane na południe, a nie na północ. Pozwala to na oszczędności (ogrzewanie i oświetlenie zimą), ale warto tutaj – szczególnie jeśli zdecydujemy na zakup nieruchomości w południowych regionach Włoch – nie przesadzać, bo jeśli mieszkanie/dom będzie nadmiernie nasłonecznione/y, wszystkie ewentualne oszczędności uzyskane na ogrzewaniu i oświetleniu zimą, oddamy z nawiązką na klimatyzację latem.

• wykończenie;
• dostępność windy (w przypadku mieszkania);
• ogólny stan części wspólnych budynku (również w przypadku mieszkania).

W ostatnich latach znacznie wzrosło zainteresowanie Polaków nieruchomościami we Włoszech.

Weryfikacja stanu prawnego nieruchomości we Włoszech

Po znalezieniu nieruchomości, która spełnia nasze oczekiwania, kluczową sprawą jest weryfikacja jej stanu prawnego. Rolę polskiego wydziału ksiąg wieczystych pełni we Włoszech agenda państwowa (wł. Agenzia del Territorio), która przechowuje dane dotyczące wszystkich nieruchomości znajdujących się terenie Włoch. Można złożyć wniosek o tzw. odpis katastralny, który zawiera takie dane jak:

• dane identyfikacyjne nieruchomości oraz jej kategorię (budynek czy działka);
• dane identyfikacyjne właściciela nieruchomości, którym może być osoba fizyczna lub prawna;
• mapy działek i budynków;
• wzmianki o wpisach dokonanych w księdze wieczystej.

Jeśli zdecydujemy się na nabycie mieszkania, warto również sprawdzić, czy jego aktualny właściciel posiada zaległości w opłatach na rzecz spółdzielni czy wspólnoty mieszkaniowej. Można to dość łatwo zweryfikować, zwracając się do zarządcy budynku o wydanie odpowiedniego oświadczenia.

Transakcja zakupu nieruchomości we Włoszech

Oczywiście, aby transakcja zakupu domu we Włoszech mogła dojść do skutku, w pierwszej kolejności sprzedający i kupujący muszą porozumieć się co do ceny transakcyjnej nieruchomości. Podobnie jak ma to miejsce w Polsce, również we Włoszech należy wyraźnie odróżnić cenę ofertową od ceny transakcyjnej nieruchomości. Wyłączając szczególne przypadki, prawie zawsze jest możliwość negocjacji ceny ze sprzedającym. Zwyczajowo można uzyskać obniżkę w stosunku do ceny transakcyjnej na poziomie 7/8%, w niektórych przypadkach bonifikata może przekroczyć 10% –  chociaż obiektywnie należy przyznać, że nie dzieje się tak w przypadku szczególnie atrakcyjnych nieruchomości. Trzeba jednak przy tym pamiętać, że Włosi należą do mistrzów sztuki negocjacji (z oczywistych względów – gospodarka rynkowa panuje tam od końca II wojny światowej – mają w tym znacznie dłuższą tradycję niż my Polacy), a próby tzw. „przelicytowania” mogą zakończyć się najzwyczajniej „spaleniem” transakcji. Dlatego tak ważne jest, aby proces negocjacji powierzyć osobom, które znają język, mentalność i zwyczaje Włoskich sprzedających. Osobom, które wypunktują słabsze strony nieruchomości, nie urażając przy tym jej właściciela.

Formalny proces nabycia nieruchomości we Włoszech można podzielić na trzy etapy:

• złożenie propozycji zakupu nieruchomości;
• zawarcie przedwstępnej umowy sprzedaży;
• zawarcie umowy przyrzeczonej (końcowej).

Zacząć należy od tego, że propozycja zakupu we Włoszech ma formalny charakter. Powinna ona zawierać:

• imiona i nazwiska stron;
• miejsce i datę urodzenia;
• opis nieruchomości;
• dane wieczystoksięgowe;
• rok budowy;
• zgodność nieruchomości z projektem budowlanym;
• potwierdzenie przeznaczenia nieruchomości na cele mieszkaniowe;
• ustaloną cenę sprzedaży;
• ustalony sposób zapłaty;
• wysokość zadatku.

Już z powyższego łatwo można wywnioskować, że włoska propozycja zakupu nieruchomości nie ma wiele wspólnego ze sposobem składania oferty zakupu nieruchomości, z którym mamy do czynienia w Polsce i który nie ma formalnego charakteru. Ze względu na występowanie takich elementów jak zadatek, propozycję zakupu nieruchomości we Włoszech bardziej można przyrównać do naszej umowy przedwstępnej, chociaż przedwstępna umowa nabycia nieruchomości również we Włoszech występuje i może ona być kolejnym etapem procesu. Należy mieć świadomość, że propozycja zakupu nieruchomości jest we Włoszech ujęta kodeksowo i że – złożona przez potencjalnego kupującego – staje się nieodwołalna. Wiąże więc ona – zwyczajowo na okres 1 – 2 tygodni kupującego, ale nie sprzedającego, który ma w tym czasie prawo analizować inne oferty, a co za tym idzie – odrzucić naszą. Warto oczywiście również zwrócić uwagę na potencjalne skutki wycofania się kupującego ze złożonej oferty, z których najważniejszym jest utrata zadatku. Przed złożeniem oferty zakupu należy więc bardzo dokładnie przeanalizować takiej jej elementy jak:

• rodzaj zadatku;
• sposób zapłaty ceny sprzedaży;
• termin wydania nieruchomości.

Jeśli sprzedający zaakceptuje naszą ofertę zakupu, można przejść do kolejnego etapu, którym będzie zawarcie przedwstępnej umowy sprzedaży. Podobnie jak ma to miejsce w Polsce, umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości we Włoszech jest zawierana, jeśli jedna lub obie strony potrzebują więcej czasu (zwyczajowo: finansowanie – po stronie kupującego, wydanie lokalu – po stronie sprzedającego) na zawarcie umowy przyrzeczonej (końcowej). Jeśli chodzi o formę przedwstępnej umowy sprzedaży, musi ona być zawarta w formie pisemnej. I chociaż włoskie przepisy dopuszczają, w przypadku gdy przedmiotem umowy przedwstępnej są nieruchomości z rynku wtórnego, zawarcie umowy przedwstępnej w zwykłej formie pisemnej bez udziału notariusza, zalecane jest jakkolwiek zawarcie jej w formie aktu notarialnego, który lepiej zabezpiecza interesy przyrzeczonego kupującego. Ponadto zaleca się, w szczególności jeśli zawarcie umowy końcowej jest planowane znacznie później niż przedwstępnej, zgłoszenie faktu zawarcia umowy przedwstępnej we włoskiej księdze wieczystej. W ten sposób zabezpieczony zostaje interes kupującego na wypadek, gdyby sprzedający chciał w międzyczasie sprzedać nieruchomość innemu nabywcy lub w jakikolwiek sposób ją obciążyć.

Ostatnim etapem – po złożeniu oferty zakupu i zawarciu umowy przedwstępnej – jest zawarcie umowy przyrzeczonej (końcowej). Umowa przyrzeczona we Włoszech jest zawierana w formie aktu notarialnego i przenosi ona prawo do nieruchomości ze sprzedającego na kupującego. Przy akcie notarialnym kupującemu przekazywany jest oryginał tzw. zaświadczenia własności nieruchomości, który sporządza notariusz. Także na notariuszu ciąży obowiązek złożenia wniosku o wpisanie nowego właściciela nieruchomości w Rejestrze Katastralnym.

Włochy to nie tylko zapierające dech w piersi widoki, ale również dość skomplikowane postępowania administracyjne.

Opodatkowanie zakupu domu we Włoszech

Każdy nabywca domu we Włoszech zobowiązany jest do zapłaty podatków pośrednich, którymi są:

• związane z transakcją nabycia nieruchomości: podatek rejestracyjny (można go porównać do polskiego PCC) lub VAT, podatek hipoteczny i katastralny;
• związany z własnością nieruchomości podatek od nieruchomości.

Opodatkowanie transakcji nabycia nieruchomości zależne jest od kilku czynników, tj. rodzaju i przeznaczenia nieruchomości, ale również od strony sprzedającej. Jeśli jest ona podatnikiem VAT, kupujący zamiast podatku rejestracyjnego (PCC), zapłaci podatek VAT. Wysokość podatku wynosi odpowiednio:

Dla transakcji niepodlegających VAT:

• 200 € z tytułu podatku hipotecznego i katastralnego – kwota 200 € należna jest z tytułu każdego z dwóch wymienionych podatków;
• 9% od wartości transakcji z tytułu podatku rejestracyjnego (PCC).

Dla transakcji podlegających VAT, w przypadku nieruchomości niewchodzących do kategorii nieruchomości luksusowych, stawka VAT wynosi 10%.

Tłumacz przysięgły przy zakupie domu we Włoszech

Nie da się ukryć, że nabycie nieruchomości we Włoszech bez doskonałej znajomości języka włoskiego jest dość karkołomne. Nawet jeśli agenci nieruchomości mówią po angielsku, zupełnie inaczej rozmawiają z obcokrajowcem posługującym się angielskim, a inaczej z osobą posługującą się biegle ich językiem. Nie chodzi tutaj nawet o złą wolę, czy chęć ukryciu niektórych aspektów transakcji, ale bardzo często o ogólny niski poziom znajomości angielskiego we Włoszech. Znalezienie nieruchomości wystawionej na sprzedaży bez pośredników, bez znajomości języka Dantego jest właściwie niemożliwie. Wśród osób prywatnych wystawiających ogłoszenia o sprzedaży nieruchomości dobra znajomość angielskiego jest bardzo ograniczona, żeby nie powiedzieć śladowa. Dobra znajomość języka jest również konieczna przy przeglądaniu wpisów w księdze wieczystej i ogólnej weryfikacji stanu prawnego nieruchomości. Należy również pamiętać, że przy akcie notarialnym nabycia nieruchomości we Włoszech wymagane jest tłumaczenie przysięgłe z włoskiego.

Rozważając zakup domu we Włoszech, warto skorzystać z usług ekspertów znających tamtejszy język, obyczaje i przepisy.

Wsparcie przy nabyciu nieruchomości we Włoszech

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Jestem tłumaczem przysięgłym włoskiego od 2010 r. Znam nie tylko język, ale włoskie zwyczaje, realia i doskonale orientuję się w przepisach prawa administracyjnego. Od lat wspieram Polaków zainteresowanych nabyciem nieruchomości we Włoszech oraz Włochów kupujących nieruchomości w Polsce. Na zlecenie oferuję wsparcie przy:

1. poszukiwaniu nieruchomości we Włoszech;
2. weryfikacji jest stanu rzeczywistego i prawnego;
3. złożeniu oferty zakupu nieruchomości, zawarcia umowy przedwstępnej i końcowej.

Jeśli masz pytania odnośnie nabycia nieruchomości we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Dietetyk z doświadczeniem zawodowym w Polsce może wnioskować o uznanie swoich kwalifikacji zawodowych we Włoszech.

We Włoszech, podobnie zresztą jak ma to miejsce w Polsce, zawód dietetyka zyskał w ostatnich latach na znaczeniu. Promocja zdrowego trybu życia i znaczenia, jakie ma w nim odpowiednia dieta, spowodowały, że zawód dietetyka stał się w Italii pożądanym zawodem. A jakie możliwości uznania kwalifikacji dietetyka we Włoszech, popularnie zwaną nostryfikacją dyplomu, mają polscy obywatele posiadający przygotowanie zawodowe w tym kierunku?

Dietetyk – zawód regulowany we Włoszech

W odróżnieniu od Polski, we Włoszech zawód dietetyka jest zawodem regulowanym. Oznacza to, że aby móc pracować w tym zawodzie należy wcześniej uzyskać wpis do właściwego rejestru dietetyków. Aby obywatel innego kraju Unii Europejskiej, np. Polski, mógł złożyć wniosek o wpis do tegoż rejestru, wcześniej musi złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji, popularnie zwany nostryfikacją dyplomu.

Dokumenty niezbędne do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji dietetyka we włoskim Ministerstwie Zdrowia

Organem właściwym do rozpoznania we Włoszech wniosku o uznanie kwalifikacji dietetyka jest włoskie Ministerstwo Zdrowia. W celu uznania kwalifikacji należy przedłożyć wniosek wraz z następującymi dokumentami:

1. ważnym dokumentem tożsamości zawierającym podpis posiadacza;
2. dyplomem, o którego uznanie wnioskujemy;
3. suplementem do dyplomu, który będzie zawierał następujące dane:

• zestawienie przedmiotów i egzaminów objętych programem studiów;
• wskazanie punktów ECTS przyporządkowanych każdemu przedmiotowi/egzaminowi;
• w przypadku braku wskazania punktów ECTS – określenie ilości godzin kształcenia przyporządkowanych każdemu przedmiotowi/egzaminowi;

4. zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ, z którego będzie wynikać, czy kształcenie, które doprowadziło do uzyskania dyplomu jest kształceniem regulowanym w rozumieniu dyrektywy 2005/36/CE (artykuł 3, ustęp 1, punkt e));
5. W przypadku, w którym z w/w zaświadczenia będzie wynikało, że kształcenie nie jest kształceniem regulowanym w rozumieniu dyrektywy, wnioskodawca będzie musiał udokumentować doświadczenie zawodowe pracy w pełnym wymiarze przez okres jednego roku lub też równej długości jednego roku, w niepełnym wymiarze, na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat – chodzi tutaj o świadectwo pracy, z którego będzie wynikał okres i rodzaj wykonywanej pracy;
6. zaświadczeniami dokumentującymi odbyte kursy i szkolenia, jeśli wnioskodawca jest w posiadaniu takowych;
7. zaświadczeniem o niekaralności wydawanym przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych. Należy pamiętać, że okres ważności zaświadczenia o niekaralności to trzy miesiące.

Do oryginalnych dokumentów w języku polskim należy załączyć tłumaczenia przysięgłe na włoski. Najprostszym sposobem jest zwrócenie się do polskiego tłumacza przysięgłego języka włoskiego o wykonanie tłumaczeń przysięgłych.

Włoskie Ministerstwo Zdrowia rozpatruje wniosek o uznanie kwalifikacji dietetyka w terminie 4 miesięcy od daty złożenia kompletnego wniosku.

Usługa tłumaczenia i sporządzenia wniosku o uznanie kwalifikacji dietetyka we Włoszech

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całe postępowanie o uznanie kwalifikacji dietetyka we Włoszech. Usługa taka obejmuje:

1. tłumaczenie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji dietetyka we Włoszech;
2. skompletowanie wniosku o uznaniu kwalifikacji.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji dietetyka we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

We Włoszech, podobnie zresztą jak w Polsce, branża usług kosmetycznych przeżywała w ostatnich latach dynamiczny rozwój związany z wejściem na rynek wielu nowych produktów i technik związanych z szeroko rozumianą dbałością o wygląd. Zmiany te może nie były tak widoczne jak na przełomie ostatniego dziesięciolecia w naszym kraju, ale jest to związane z faktem, że branża kosmetyczna od dekad cieszy się w Italii dużą popularnością powodowaną przyzwyczajeniem Włoszech i Włochów do szczególnej dbałości o swoją aparycję. A czy obywatel/ka Polski wykonująca zawód kosmetologa lub kosmetyczki w kraju może złożyć wniosek o uznanie swoich kwalifikacji we Włoszech?

Możliwość pracy jako kosmetolog/kosmetyczka we Włoszech

Kosmetolog/kosmetyczka z doświadczeniem zawodowym w Polsce może wnioskować o uznanie swoich kwalifikacji zawodowych we Włoszech.

W przeciwieństwie do Polski, we Włoszech zawód kosmetologa/kosmetyczki jest zawodem regulowanym – zgodnie z ustawą nr 1/90 przedstawiciele tej kategorii zawodowej podlegają wpisowi do – jak dziwnie by to nie zabrzmiało – cechu przedsiębiorstw rzemieślniczych (wł. albo provinciale delle imprese artigiane). Wprawdzie od niedawna włoscy kosmetolodzy i kosmetyczki głośno apelują o utworzenie własnego samorządu zawodowego, nie do końca utożsamiając się – zresztą słusznie – z kategorią zawodową rzemieślników, ale w aktualnym stanie prawnym właśnie cech przedsiębiorstw rzemieślniczych stanowi ich samorząd zawodowy.

Organ właściwy do rozpatrzenia wniosku o uznanie kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki i podstawa prawna złożenia wniosku

Organem właściwym to rozpatrzenie wniosku o uznanie kwalifikacji zawodowych kosmetologa/kosmetyczki jest we Włoszech Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej (wł. Ministero del Lavoro e delle Politiche Sociali). Co istotne postępowania odbywa się w pełni online i nie wymaga składania dokumentów w formie papierowej. Postępowanie opiera się na dyrektywie 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych, a w szczególności artykule 16 rzeczonej dyrektywy, który brzmi jak poniżej:

Jeżeli podjęcie lub wykonywanie jednego z rodzajów działalności wymienionych w załączniku IV w danym Państwie Członkowskim zależy od posiadania wiedzy i umiejętności o charakterze ogólnym, handlowym lub zawodowym, to Państwo Członkowskie uzna za dowód posiadania takiej wiedzy i takich umiejętności fakt, że działalność taka była uprzednio wykonywana w innym Państwie Członkowskim. W tym celu działalność taka musiała być prowadzona zgodnie z art. 17, 18 i 19.

Warto tutaj wskazać, że dla usług kosmetycznych właściwe są zapisy artykułu 19 dyrektywy, zgodnie z którymi, aby kwalifikacje kosmetologa/kosmetyczki zostały uznane w innym kraju Unii Europejskiej musi on wykazać się prowadzeniem działalności:

• nieprzerwanie przez trzy lata na własny rachunek;
• nieprzerwanie przez dwa lata na własny rachunek, jeśli beneficjant wykaże, że uprzednio odbył kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne; lub
• nieprzerwanie przez dwa lata na własny rachunek, jeśli beneficjent wykaże, że przez co najmniej trzy lata wykonywał przedmiotową działalność w charakterze pracownika najemnego; lub
• nieprzerwanie przez trzy lata w charakterze pracownika najemnego, jeśli beneficjent wykaże, że uprzednio odbył kształcenie przygotowujące do wykonywania tej działalności, co zostało potwierdzone świadectwem uznawanym przez Państwo Członkowskie lub uznanym przez właściwą instytucję zawodową za spełniające wszystkie wymogi formalne.

Podsumowując, aby kwalifikacje kosmetologa/kosmetyczki, który posiada wykształcenie w tym kierunku, zostały uznane we Włoszech musi on wykazać się przynajmniej dwuletnim doświadczeniem – w przypadku jeśli świadczył usługi w formie jednoosobowej działalności gospodarczej lub trzyletnim doświadczeniem – w przypadku jeśli był zatrudniony na umowę o pracę.

Istnieje też możliwość uznania kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki, który nie posiada wykształcenia kierunkowego, ale wówczas jego doświadczenie zawodowe musi trwać przynajmniej 3 lata  – w przypadku jeśli świadczył usługi w formie jednoosobowej działalności gospodarczej lub 5 lat – w tym 2 lata w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej + 3 lata w ramach umowy o pracę.

W przypadku świadczenia usług kosmetycznych w formie jednoosobowej działalności gospodarczej w kraju pochodzenia wnioskodawca musi również przedstawić odpowiednią dokumentację poświadczającą, że w przypadku ewentualnego ustania działalności, od czasu jej ustania do przedłożenia wniosku o uznanie kwalifikacji nie minęło więcej niż 10 lat. Wymóg ten jest związany jest z artykułem 19, ustępem 2, dyrektywy.

Dokumentacja niezbędna do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki we Włoszech

Do wniosku o uznanie kwalifikacji kosmetologa we Włoszech należy załączyć:

• kurs/świadectwo/dyplom o uznanie, którego wnioskujemy wydany przez ośrodek kształcenia/szkołę/uczelnię państwową lub prywatną wraz z opisem odbytego kształcenia, wskazaniem rodzaju przedmiotów i ilości godzin przygotowania teoretycznego i praktycznego;
• zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego wydawane przez sądy okręgowe;
• dokumentację odnoszącą się do przebiegu doświadczenia zawodowego wnioskodawcy;
• dokumentację dotyczącą doświadczenia zawodowego odnoszącą się do ostatnich dziesięciu lat – warto zaznaczyć, że taka dokumentacja jest wymagana tylko w przypadku, jeśli od chwili rozpoczęcia przez wnioskodawcę działalności zawodowej, a momentem złożenia wniosku, w istocie upłynęło dziesięć lat. W innych przypadkach w/w dokumentacja odnosi się do proporcjonalnie krótszego okresu. Jeśli chodzi o rodzaj dokumentacji, to może ją stanowić: wyciąg z CEIDG – jeśli wnioskodawca świadczył usługi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej lub też świadectwo pracy – jeśli świadczył je jako pracownik najemny.
• dokument tożsamości;
• opłatę skarbową.

Należy przy tym pamiętać, że wszelkie dokumenty w tym zaświadczenia o odbytych kursach/świadectwa dyplomy, dokumentacja poświadczająca doświadczenie zawodowe sporządzone w innym języku niż język włoski muszą zostać przedłożone wraz z przedmiotowymi tłumaczeniami przysięgłymi na włoski.

Ministerstwo wydaje postanowienie o uznaniu kwalifikacji kosmetyczki/kosmetologa we Włoszech w terminie 4 miesięcy od złożenia wniosku.

Usługa tłumaczenia i przeprowadzenia postępowania o uznanie kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki we Włoszech

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całe postępowanie o uznanie kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki we Włoszech. Usługa taka obejmuje:

• tłumaczeniu dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki we Włoszech;
• skompletowanie i złożenie wniosku o uznaniu kwalifikacji.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji kosmetologa/kosmetyczki we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl 

Tel. (+48) 600 715 198

Włochy, pomimo że jak każdy kraj Europy Zachodniej borykają się z problemem demograficznym związanym ze starzejącym się społeczeństwem, posiadają rozbudowany system edukacji, a zawód nauczyciela jest poszukiwanym zawodem, szczególnie w dużych ośrodkach miejskich. Polacy jako obywatele Unii Europejskiej mają możliwość uznania we Włoszech kwalifikacji nauczyciela zdobytych w Polsce i podjęcia pracy w tym zawodzie.

Możliwość pracy jako nauczyciel we Włoszech

Warto zacząć od informacji, że organem właściwym do rozpoznania wniosku o uznanie kwalifikacji nauczyciela jest we Włoszech odpowiednik polskiego Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego (wł. Ministero dell’Istruzione e del Merito). Do tego organu można skierować wniosek o uznanie kwalifikacji nauczyciela:

• przedszkolnego;
• szkoły podstawowej;
• szkoły średniej.

Polscy obywatele posiadający uprawnienia do wykonywania zawodu nauczyciela mają prawo wnioskować o uznanie kwalifikacji zawodowych we Włoszech.

Postępowanie opiera się na dyrektywie 2013/55/UE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych, która we Włoszech została zaimplementowana rozporządzeniem nr 15 z dn. 28 grudnia 2016 r. Co istotne postępowania odbywa się w pełni online bez możliwości złożenia wniosku pocztą czy też doręczenia go osobiście. Warunkiem niezbędnym do uznania kwalifikacji nauczyciela jest posiadanie przygotowania pedagogicznego w przedmiocie, który jest nauczany we Włoszech. W przypadku istotnych różnic w wykształceniu, które zdobył wnioskodawca, a wykształceniem wymaganym we Włoszech, organ może zdecydować o zastosowaniu środków wyrównawczych w postaci przeprowadzenia testu umiejętności lub odbycia stażu adaptacyjnego we włoskiej szkole.

Dokumentacja niezbędna do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji nauczyciela we Włoszech

Zaznaczyć należy, że w przypadku wnioskodawcy z Unii Europejskiej, np. z Polski, poświadczenie kwalifikacji nauczycielskich nie następuje poprzez okazanie tzw. deklaracji wartości (wł. dichiarazione di valore). Dichiarazione di valore to zaświadczenie typowe dla włoskiego postępowania administracyjnego, wydawane przez włoskie jednostki konsularne za granicą, które poświadcza istnienie w kraju wnioskodawcy szkoły/uczelni, która wydała świadectwo/dyplom, całkowity okres kształcenia czy też uprawnienia do dalszej nauki posiadane po ukończeniu danego etapu edukacji. W przypadku polskiego wnioskodawcy wystarczające będzie przedstawienie dokumentu poświadczającego posiadanie przygotowania pedagogicznego do nauczania danego przedmiotu. Zaświadczenie takie może wydać uczelnia, na której wnioskodawca ukończył studia. W zaświadczeniu powinna zostać wskazana liczba godzin (w wymiarze nie mniejszym niż 270 godzin) w powiązaniu z kierunkiem (specjalnością) kształcenia oraz pozytywnie oceniona praktyka pedagogiczna – w wymiarze nie mniejszym niż 150 godzin.

Oprócz zaświadczenia o posiadaniu uprawnień pedagogicznych do wykonywania zawodu nauczyciela, do wniosku należy załączyć:

• dokument tożsamości;
• dyplom ukończenia studiów wyższych;
• suplement do dyplomu lub też (w przypadku ukończenia studiów przed 2005 r.) kartę przebiegu studiów wraz z wykazem przedmiotów zawierającym nazwę przedmiotów, ilość godzin zajęć z danego przedmiotu oraz ocenę/zaliczenie lub wynik egzaminu;
• dokument poświadczający dotychczasowe doświadczenie zawodowe, jeśli takowy jest w posiadaniu wnioskodawcy;
• opłatę skarbową.

Należy przy tym pamiętać, że wszelkie dokumenty (w tym dyplom, suplement i zaświadczenia) sporządzone w innym języku niż język włoski muszą zostać przedłożone wraz z przedmiotowymi tłumaczeniami przysięgłymi na włoski.

Wymóg znajomości języka w przypadku uznania kwalifikacji nauczyciela we Włoszech

Zgodnie z art. 53 dyrektywy 2005/36/WE: Osoby, których kwalifikacje podlegają uznaniu, muszą posiadać znajomość języków niezbędną do wykonywania danego zawodu w przyjmującym Państwie Członkowskim. We Włoszech mówi również o tym art. 7 rozporządzenia wykonawczego nr 206 z dn. 6 listopada 2007 r. Powyższe przepisy uwzględniają również tzw. zasadę proporcjonalności. Co ona dokładnie oznacza? W uproszczeniu na wnioskodawcę w obrębie Unii Europejskiej nie mogą być nakładane wymogi surowsze niż wymagane do realizacji określonego celu. I tak przykładowo nauczyciel wychowania fizycznego we włoskiej szkole, który pochodzi z innego kraju UE, niekoniecznie musi posiadać znajomość języka włoskiego na poziomie literackim, ale konieczny jest poziom znajomości języka pozwalający wytłumaczyć uczniom zasady gry zespołowej czy też umożliwiający np. wezwanie pomocy medycznej, gdy któryś z uczniów będzie takowej potrzebował. W związku z powyższym do wniosku o uznanie kwalifikacji nauczyciela należy załączyć certyfikat językowy oraz zadeklarować poziom znajomości języka:

• odpowiadający poziomowi C2 (biegły) Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego w przypadku nauczycieli uprawionych do nauczania przedmiotów humanistycznych (jak np. geografia, język włoski, historia, historia sztuki, filozofia)
• odpowiadający poziomi C1 (zaawansowany) Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego w przypadku nauczycieli uprawionych do nauczania przedmiotów ścisłych (jak np. chemia, podstawy ekonomii i podstawy prawa, plastyka, rysunek, wychowanie fizyczne – w szkołach gimnazjalnych i średnich, muzyka – w szkołach gimnazjalnych i średnich, fizyka, informatyka, biologia, język obcy, matematyka, nauka o żywieniu, zootechnika, fotografia).

W przypadku nauczyciela przedszkolnego wymagany poziom językowy równy jest C1, w przypadku nauczyciela w szkole podstawowej – C2.

Załączać certyfikatu językowego nie muszą:

• Wnioskodawcy, którzy zdali egzamin maturalny w szkole we Włoszech, której językiem nauczania był j. włoski;
• Wnioskodawcy, którzy zdali egzamin maturalny w szkole we Włoszech, której językiem nauczania był język inny niż język włoski;
• Wnioskodawcy, którzy ukończyli zagranicą studia na kierunku filologia włoska;
• Wnioskodawcy, którzy ukończyli doktorat we Włoszech.

Ministerstwo wydaje postanowienie o uznaniu kwalifikacji nauczyciela we Włoszech w terminie 4 miesięcy od złożenia wniosku.

Usługa tłumaczenia i przeprowadzenia postępowania o uznanie kwalifikacji nauczyciela we Włoszech

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całe postępowanie o uznanie kwalifikacji nauczyciela we Włoszech. Usługa taka obejmuje:

• tłumaczeniu dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji nauczyciela we Włoszech;
• skompletowanie i złożenie wniosku o uznaniu kwalifikacji.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji nauczyciela we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Trydent Górna – Adyga (wł. Trentino) to prawdziwy raj dla miłośników narciarstwa nie tylko z Europy, ale i z całego świata

Włochy, a w szczególności ich północna część, to od lat prawdziwy raj dla narciarzy z całej Europy, w tym – szczególnie w ostatnim okresie – także dla amatorów białego szaleństwa z Polski. Liczba turystów, których przyciągają włoskie kurorty narciarskie, powoduje także zapotrzebowanie na instruktorów narciarstwa, które rośnie z roku na rok, spotęgowane także dużą ilością narciarzy amatorów – w dużej mierze początkujących – z Dalekiego Wschodu. A jak wygląda możliwość podjęcia pracy jako instruktor narciarstwa we Włoszech przez obywateli Polski? Jakie wymogi należy spełnić, aby kwalifikacje instruktora narciarstwa uzyskane w Polsce zostały uznane we Włoszech?

Postępowanie uzależnione od prowincji

Na wstępie należy zaznaczyć, że we Włoszech organ właściwy do rozpatrzenia wniosku o uznanie kwalifikacji instruktora narciarstwa zależy jest od prowincji, w której chcemy podjąć pracę jako instruktor narciarstwa. I tak dwie największe – z punktu widzenia wielkości infrastruktury narciarskiej – prowincje we Włoszech to Trydent (wł. Trento), który jest stolicą regionu Trydent-Górna Adyga, oraz Bolzano. Region Trydent – Górna Adyga obejmuje takie kurorty narciarskie jak Madonna di Campiglio, Pinzolo czy Predazzo. Inne, znane amatorom białego szaleństwa kurorty to Cortina d’Ampezzo (współgospodarz XXV Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2026 r.) w prowincji Belluno (Region Wenecja Euganejska) czy Livigno w prowincji Sondrio (Region Lombardia).

Tryb uznania kwalifikacji instruktora narciarstwa we Włoszech

Dla zrozumienia istoty postępowania warto rozpocząć od informacji, że uznanie kwalifikacji instruktora narciarstwa we Włoszech opiera się na Rozporządzeniu Delegowanym Komisji (UE) 2019/907 ustanawiającym wspólny test kształcenia dla instruktorów narciarstwa na podstawie art. 49b dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. W szczególności artykuł 4 rozporządzenia wprowadza zasadę automatycznego uznawania kwalifikacji instruktorów narciarstwa, dla których państwa członkowskie wydadzą świadectwo kompetencji (artykuł 8) – w Polsce świadectwo kompetencji wydaje Stowarzyszenie Instruktorów Narciarstwa Polskiego Związku Narciarskiego (SITN PZN). Co ważne rozporządzenie chroni również prawa  instruktorów narciarstwa, którzy uzyskali uprawnienia przed wejściem w życie rozporządzenia (artykuł 7 Prawa nabyte). Jeśli znana nam już jest nam miejscowość, w której chcemy podjąć pracę w zawodzie instruktora narciarstwa, należy zastanowić się na trybem, w jakim chcemy złożyć wniosek o uznanie naszych kwalifikacji. Zgodnie z Dyrektywą 2005/36/WE o uznawaniu kwalifikacji zawodowych istnieją dwie możliwości uznania kwalifikacji instruktora narciarstwa we Włoszech:

• Uznanie kwalifikacji instruktora narciarskiego na mocy swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług;
• Tymczasowe i okazjonalne wykonywanie zawodu instruktora narciarskiego.

Zasadnicza różnica pomiędzy dwoma przywołanymi trybami polega na charakterze wykonywania zawodu. Jeśli planujemy w sposób trwały i ciągły świadczyć usługi instruktora, należy złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji zawodowych instruktora narciarskiego, jeśli świadczone przez nas usługi mają mieć charakter tymczasowy i okazjonalny (np. odnosić się do konkretnych dni pracy w danym sezonie narciarskim), należy złożyć wniosek o wydanie zgody na świadczenie takowych usług.

Dokumentacja niezbędna do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji instruktora narciarskiego we Włoszech

Do wniosku o uznanie kwalifikacji instruktora narciarskiego należy załączyć następujące dokumenty:

1. odpis dyplomu zawodowego – w praktyce chodzi o świadectwo kompetencji wydawane przez Stowarzyszenie Instruktorów Narciarstwa Polskiego Związku Narciarskiego (SITN PZN);
2. odpis legitymacji instruktora narciarstwa;
3. odpis ważnego dokumentu tożsamości;
4. zaświadczenie wydane przez właściwy organ zawierające szczegółowy program odbytych kursów ze wskazaniem ich długości w dniach, ilości godzin i przedmiotów – dokument taki wydaje Stowarzyszenie Instruktorów Narciarstwa Polskiego Związku Narciarskiego (SITN PZN), podobnie jak dokumenty wymienione w pkt. 5 i 6;
5. zaświadczenie wydane przez właściwy organ zawierające wszystkie istniejące stopnie instruktora narciarskiego ze wskazaniem stopnia posiadanego przez wnioskodawcę;
6. zaświadczenie wydane przez właściwy organ zawierające wykaz egzaminów złożonych przez wnioskodawcę;
7. zaświadczenie o zdaniu egzaminu Eurotest, wyłącznie, jeśli wniosek dotyczy instruktora narciarstwa alpejskiego. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że w niektórych prowincjach, np. w Prowincji Bolzano, wymóg zdanego egzaminu Eurotest występuje tylko jeśli działalność instruktora narciarstwa będzie się prowadzona w szkole narciarstwa znajdującej się poza regionem Trydent-Górna Adyga, a wnioskodawca nie korzysta z uznania kwalifikacji na podstawie tzw. praw nabytych, o których mowa w artykule 7 Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) 2019/907;
8. zaświadczenie o zdaniu egzaminu Eurosècurité – warto zaznaczyć, że wymóg zdania egzaminu jest ważny, jeśli wnioskodawca nie korzysta z uznania kwalifikacji na podstawie tzw. praw nabytych, o których mowa w artykule 7 Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) 2019/907;
9. zaświadczenie o niekaralności wydawane przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych – data wydania zaświadczenia nie może być wcześniejsza niż 6 miesięcy od daty złożenia wniosku;
10. oświadczenie wnioskodawcy o posiadaniu kompetencji językowych niezbędnych do wykonywania zawodu w kraju członkowskim;
11. zaświadczenie o posiadanych kwalifikacjach – dokument taki wydaje Stowarzyszenie Instruktorów Narciarstwa Polskiego Związku Narciarskiego (SITN PZN). Stowarzyszenie poświadcza w nim poziom kwalifikacji posiadanych przez wnioskodawcę oraz doświadczenia zawodowego, które on zdobył.

Do oryginalnych dokumentów w języku polskim należy załączyć tłumaczenia przysięgłe na język włoski. Najprostszym sposobem jest zwrócenie się do polskiego tłumacza przysięgłego języka włoskiego o wykonanie tłumaczeń przysięgłych.

Wyżej opisane postępowanie można przeprowadzić również w stosunku do instruktora snowboardu.

Warto również zaznaczyć, że wnioskodawca powinien posiadać polisę OC od prowadzonej działalności zawodowej ważną na terenie Włoch. Rozpatrzenie wniosku o uznanie kwalifikacji w celu trwałego i ciągłego świadczenia usług instruktora narciarstwa we Włoszech trwa do trzech miesięcy od daty złożenia wniosku. Jest to dość długi czas, co jeśli go nie posiadamy, a chcemy podjąć pracę jako instruktor narciarstwa we Włoszech w najbliższym sezonie narciarskim oraz znamy już miejsce, w którym będziemy pracować?

Tymczasowe i okazjonalne wykonywanie zawodu instruktora narciarskiego we Włoszech

W takim przypadku zgodnie z art. 5 Dyrektywy 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych, wnioskodawca może skorzystać z zapisu o zasadzie swobodnego świadczenia usług oraz tymczasowym i okazjonalnym wykonywaniu zawodu. Postępowanie w tym trybie jest dość istotnie uproszczone, a termin rozpatrzenia wniosku skrócony do jednego miesiąca. Do wniosku o wydanie zgody na tymczasowe i okazjonalne świadczenie usług instruktora narciarstwa we Włoszech należy załączyć:

1. kserokopię ważnego dokumentu tożsamości;
2. świadectwo kompetencji wydawane przez Stowarzyszenie Instruktorów Narciarstwa Polskiego Związku Narciarskiego (SITN PZN);
3. odpis legitymacji instruktora narciarstwa;
4. odpis polisy ubezpieczenia OC od prowadzonej działalności zawodowej ze wskazaniem sumy gwarantowanej, ważnej przez okres działalności zawodowej we Włoszech;
5. zaświadczenie o niekaralności wydawane przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych;
6. oświadczenie wnioskodawcy o posiadaniu kompetencji językowych niezbędnych do wykonywania zawodu w kraju członkowskim.

Należy przy tym zaznaczyć, że dokumenty wymienione w punktach 2, 4 i 5 powinny zostać załączone wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język włoski.

Usługa tłumaczenia i przeprowadzenia postępowania o uznanie kwalifikacji instruktora narciarstwa we Włoszech

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całe postępowanie o uznanie kwalifikacji instruktora narciarstwa lub snowboardu we Włoszech. Usługa taka obejmuje:

1. tłumaczeniu dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji instruktora narciarstwa lub snowboardu we Włoszech;
2. skompletowaniu i złożenie wniosku o uznaniu kwalifikacji.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji instruktora narciarstwa lub snowboardu we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Włochy to kraj nie tylko urzekający pyszną kuchnią, pięknymi krajobrazami, ale również wyjątkową architekturą. Robi ona wrażenie na osobach postronnych, na co dzień nie mających z architekturą nic wspólnego, ale oczywiście przyciąga również architektów, którzy upatrują w Italii idealnego miejsca do rozwoju i realizacji swoich celów zawodowych. A jak wygląda uznanie kwalifikacji architekta we Włoszech i jakie warunki należy spełnić, aby móc wykonywać ten zawód?

Kwalifikacje architekta w ujęciu dyrektywy Unii Europejskiej

Na wstępie należy zaznaczyć, że kwalifikacje architekta wraz z wąską grupą zawodów medycznych podlega – na mocy artykułu 21 Dyrektywy 2005/36/WE o uznawaniu kwalifikacji zawodowych – zasadzie automatycznego uznawania, tzn. że osoba posiadająca kwalifikację architekta uzyskane np. w Polsce, ma takie same prawo do wykonywania zawodu architekta w innym kraju UE, co osoba, która uzyskała kwalifikacje zawodowe w tymże kraju. Oczywiście nie zwalnia to osoby, która chce podjąć pracę w zawodzie architekta w innym kraju UE, w naszym przypadku we Włoszech, z przejścia postępowania nostryfikacyjnego.

Dokumenty niezbędne do złożenia wniosku we włoskim Ministerstwie Edukacji

W celu uznania we Włoszech dyplomu architekta uzyskanego w Polsce, niezbędne jest przedłożenie we włoskim Ministerstwie Edukacji następujących dokumentów:

1. kserokopii ważnego dokumentu tożsamości;
2. poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii dyplomu, który to dyplom musi zostać uprzednio zalegalizowany i przetłumaczony;
3. uprawnień architekta w kraju, który wydał dyplom – warto tu zaznaczyć, że w przypadku Polski właściwym dokumentem są uprawnienia budowlane w ramach specjalności architektoniczne wydawane przez Izbę Architektów RP, dokument ten powinien być zalegalizowany i przetłumaczony;
4. zaświadczenia o zgodności dyplomu, o którego uznanie wnioskujemy, z obowiązującymi przepisami unijnymi (Dyrektywa 2005/36/WE z późn. zm.) – w Polsce zaświadczenie takie wydaje właściwa terytorialnie izba architektów. Dokument ten poświadcza zgodność posiadanych kwalifikacji i ukończonego wykształcenia z art. 46 Dyrektywy 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady;
5. zaświadczenie dotyczącego nienagannej postawy etycznej – zaświadczenie to wydaje właściwa terytorialnie izba architektów. Poświadcza ono, że architekt nie został ukarany przez sąd zawodowy, ani nie toczy się wobec niego żadne postępowanie, które mogłoby skutkować zawieszeniem lub ograniczeniem uprawnień. Data wydania dokumentu nie może być wcześniejsza niż 3 miesiące od daty złożenia wniosku;
6. zaświadczenia o niekaralności wydawanego przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych. Data wydania dokumentu nie może być wcześniejsza niż 3 miesiące od daty złożenia wniosku;
7. zaświadczenia potwierdzającego, że wobec wnioskodawcy nie zostało wydane orzeczenie o upadłości – w przypadku gdy architekt prowadzi własną działalność gospodarczą, wystarczający będzie aktualny odpis z CEIDG, w przypadku gdy jest zatrudniony na umowie o pracę – kopia umowy o pracę wraz z odpisem z KRS pracodawcy;
8. Dwóch opłat skarbowych w wysokości 16 euro każda.

Legalizacje i tłumaczenia

Do oryginalnych dokumentów w języku polskim należy załączyć tłumaczenia przysięgłe na język włoski. Najprostszym sposobem jest zwrócenie się do polskiego tłumacza przysięgłego o wykonanie tłumaczeń przysięgłych, a następnie opatrzenie ich pieczęcią apostille.

Włoskie Ministerstwo Edukacji rozpatruje wniosek o uznanie kwalifikacji architekta w terminie 3 miesięcy od daty złożenia kompletnego wniosku.

Usługa tłumaczenia i legalizacji dokumentów

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całą procedurę legalizacji oraz skompletowania wniosku do złożenia we włoskim Ministerstwie Edukacji. Usługa taka obejmuje:

1. tłumaczenia dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji architekta we Włoszech;
2. legalizację tłumaczeń;
3. legalizację dokumentów oryginalnych;
4. skompletowanie i złożenie wniosku o uznaniu kwalifikacji architekta.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji architekta we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198