Aktualności

Tak jak wspominaliśmy we wcześniejszych artykułach, do uznania we Włoszech wykształcenia uzyskanego w Polsce konieczne jest uzyskanie dichiarazione di valore, którą następnie przedstawia się w ramach odpowiednego wniosku we Włoskim Ministerstwie Edukacji w ramach procedury uznania, która we Włoszech nazywa się equipollenza. Co jednak z tzw. zawodami regulowanymi jak chociażby zawód lekarza, lekarza dentysty, farmaceuty czy pielęgniarki?

Unia Europejska upraszcza, ale nie do końca

Na wstępie należy zaznaczyć, że pomimo wysiłków podjętych przez Unię Europejską w celu ujednolicenia procedur w zakresie uznania kwalifikacji zawodowych w krajach UE, praktyka zawodu regulowanego, takiego jak chociażby zawód lekarza w innym kraju Unii niż kraj uzyskania kwalifikacji wymaga przejścia postępowania nostryfikacyjnego w kraju docelowym. W przypadku Włoch organem właściwym do podjęcia decyzji o uznaniu kwalifikacji jest Ministerstwo Zdrowia, a samo postępowanie kończy się wydaniem decyzji o uznaniu kwalifikacji. Istotne jest to, że przedmiotowe postępowanie wprowadza sporo uproszczeń dla wnioskodawców, którzy swoje kwalifikacje uzyskali w innym kraju Unii Europejskiej jak chociażby Polska.

Dokumenty niezbędne do złożenia wniosku we włoskim Ministerstwie Zdrowia

W celu uznania we Włoszech dyplomu lekarza chirurga, lekarza specjalisty, farmaceuty, lekarza dentysty, dentysty specjalisty i lekarza weterynarii uzyskanego w Polsce, niezbędne jest przedłożenie we włoskim Ministerstwie Zdrowia następujących dokumentów:

1. ważnego dokumentu tożsamości zawierającego podpis posiadacza;
2. dyplomu, o którego uznanie wnioskujemy;
3. zaświadczenia o prawie do wykonywania zawodu w kraju, który wydał dyplom – warto tu zaznaczyć, że w przypadku Polski właściwym dokumentem jest prawo wykonywania zawodu lekarza wydawane przez Okręgową Izbę Lekarską;
4. zaświadczenie o zgodności dyplomu, o którego uznanie wnioskujemy, z obowiązującymi przepisami unijnymi (Dyrektywa 2005/36/WE z późn. zm.) – w Polsce zaświadczenie takie wydaje Okręgowa Izba Lekarska. Dokument ten poświadcza zgodność ukończonego kształcenia z art. 24 Dyrektywy 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady;
5. Zaświadczenie dotyczące nienagannej postawy etycznej – zaświadczenie to wydaje Okręgowa Izba Lekarska. Poświadcza ono, że lekarz nie został ukarany przez sąd lekarski, ani nie toczy się wobec niego żadne postępowanie, które mogłoby skutkować zawieszeniem lub ograniczeniem uprawnień;
6. Zaświadczenie o niekaralności wydawane przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych;
7. Opłata skarbowa w wysokości 16 euro.

Należy przy tym zaznaczyć, że procedura jest nieco dłuższa, gdy wnosimy o uznanie także naszej specjalizacji. Aby móc nostryfikować we Włoszech dyplom lekarza specjalisty, dentysty specjalisty oraz w celu uznania prawa do wykonywania zawodu lekarza internisty, konieczna jest wcześniejsza nostryfikacja dyplomu lekarza chirurga lub lekarza dentysty ze strony włoskiego Ministerstwa Zdrowia. Dopiero wówczas można złożyć kolejny wniosek o uznanie dyplomu lekarza specjalisty, dentysty specjalisty czy też uznanie prawa do wykonywania zawodu lekarza internisty. W takim przypadku oprócz dokumentów składanych na pierwszym etapie postępowania nostryfikacyjnego, należy załączyć dyplom specjalizacyjny, o którego uznanie wnioskujemy.

Legalizacje i tłumaczenia

Wprawdzie przywołane przepisy mówią o możliwości załączenia oryginałów lub ich odpisów, warto jednak również pamiętać o opatrzeniu oryginalnych dokumentów pieczęcią apostille. Istotny jest przy tym wybór właściwego urzędu ze względu na rodzaj poświadczanego dokumentu. I tak podczas gdy dla dyplomu lekarskiego właściwym urzędem jest Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej, dla dyplomu specjalizacyjnego czy dla zaświadczeń zawodowych wydawanych przez Okręgową
Radę Lekarska właściwym organem poświadczającym jest Ministerstwo Zdrowia. Dopiero dokumenty poświadczone przez ministerstwo mogą zostać opatrzone pieczęcią apostille.

Pieczęć legalizacyjna apostille pod tłumaczeniem przysięgłym

Do oryginalnych dokumentów w języku polskim należy załączyć tłumaczenia przysięgłe na włoski. Najprostszym sposobem jest zwrócenie się do polskiego tłumacza przysięgłego o wykonanie tłumaczeń przysięgłych, a następnie opatrzenie ich pieczęcią apostille.

Włoskie Ministerstwo Zdrowia rozpatruje wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza w terminie 3 miesięcy od daty złożenia kompletnego wniosku.

Usługa tłumaczenia i legalizacji dokumentów

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całą procedurę legalizacji polegającą na:

• tłumaczeniu dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech;
• legalizacji tłumaczeń;
• legalizacji dokumentów oryginalnych.

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
Nr uprawnień: TP/38/10
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Jeśli masz pytania odnośnie nostryfikacji dyplomu lekarza we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl 

Tel. (+48) 600 715 198

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
nr uprawnień: TP/38/10
Tłumacz akredytowany przy Ambasadzie Włoch w W-we
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Nie tylko Warszawa

Osoby mieszkające poza największymi aglomeracjami, a potrzebujące tłumaczenia przysięgłego z mniej popularnych języków jak choćby język włoski, często mają wątpliwości czy jest możliwe znalezienie tłumacza przysięgłego języka włoskiego na przykład w Szczecinie? Czy rzeczywiście trzeba udać się do Warszawy, aby móc przetłumaczyć dokumenty z lub na mniej popularne języki?

Tłumaczenie przysięgłe online – szybko i bez zbędnych formalności

Rozwój technologiczny ostatnich dekad wpłynął na wiele zawodów, w tym na zawód tłumacza przysięgłego. Czasy w których klient musiał się udać do tłumacza z oryginalnym dokumentem, a tłumacz pod lupą i na maszynie dokonywał przekładu bezpowrotnie odeszły do lamusa. Dzisiaj zawód tłumacza jest nierozerwalnie związany z siecią. To przez internet dokonuje się wyceny tłumaczenia na podstawie skanu lub zwykłego zdjęcia wykonanego telefonem komórkowym, wykonane tłumaczenie przesyła się również skanem, a jeśli występuje potrzeba przekazania oryginału – jest on szybko i sprawnie przesłany kurierem lub pocztą. Tak więc tłumacz przysięgły języka włoskiego w Szczecinie, tłumaczenie może bez problemu wycenić w innym mieście i przesłać zleceniodawcy efekt swojej pracy.

Nie z mojego miasta – trwa to za długo

Czy jeśli tłumacz nie mieszka w tym samym mieście co my, rzeczywiście wpływa to szybkość usługi? Przyjrzyjmy się najprostszemu przykładowi: tłumaczeniu dowodu rejestracyjnego z języka włoskiego. Jeśli zleceniodawca ze Szczecina zleci tłumaczenie dowodu tłumaczowi z innego miasta, przesyłając mu skan lub zdjęcie dokumentu, wycena zajmuję max. 15 minut, jeśli klient akceptuje warunki, jeszcze tego samego dnia roboczego tłumaczenie może zostać wykonane i nadane kurierowi, czyli przygotowane tłumaczenia dociera do klienta następnego dnia roboczego. Czy więc rzeczywiście trzeba koniecznie szukać tłumacza przysięgłego języka włoskiego w Szczecinie, żeby szybko zlecić i otrzymać tłumaczenie dowodu rejestracyjnego?

Liczy się czas i cena

Tłumaczenie przysięgłe jest usługą niematerialną, więc z powodzeniem może zostać wykonane bez osobistego kontaktu między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Co więcej, w takim przypadku cena usługi może być znacznie tańsza – nie ujmuje kosztu utrzymania biura przez tłumacza w danym mieście. Jeśli więc tłumacz przysięgły języka włoskiego w Szczecinie, oferuje usługi tłumaczeniowe mieszkańcom tego miasta nie utrzymując tam biura, ogranicza koszty i może w ten sposób zaoferować bardziej konkurencyjną, czytaj niższą cenę klientom. Jednocześnie tłumaczenie przekazane online, a jeśli jest taka konieczność – również kurierem – nie różni się niczym od odebranego osobiście, za wyjątkiem faktu, że oszczędzamy swój czas unikając niepotrzebnych dojazdów!

Jeśli poszukujesz tłumacza przysięgłego języka włoskiego w Szczecinie:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Notarialne poświadczenie podpisu to stosunkowo prosta i nieczasochłonna czynność. Notariusz poświadcza, że to właśnie my złożyliśmy podpis pod danym dokumentem, identyfikując nas na podstawie okazanego dokumentu tożsamości. A co jeśli osoba, której podpis jest poświadczany, jest cudzoziemcem, przykładowo Włochem, i nie włada biegle językiem polskim, czy wymagana jest wówczas obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego?

Tylko podpis i aż podpis

W teorii w przypadku poświadczenia podpisu notariusze nie ingerują w treść dokumentu, pod którym podpis jest składany. Kierują się przy tym zasadą, że ich obowiązek sprowadza się do weryfikacji tożsamości stawającego, a nie treści samego dokumentu. W praktyce jednak treść dokumentu poddają w jakimś stopniu weryfikacji – dzieje się tak chociażby w przypadku umów sprzedaży udziałów w spółkach kapitałowych – notariusz weryfikuje wówczas, na podstawie aktualnego odpisu z KRS czy osoba reprezentująca daną spółkę jest do tego uprawniona. W przypadku podpisu złożonego przez cudzoziemca dochodzi kilka innych, istotnych kwestii takich, jak:

• Czy na pewno cudzoziemiec rozumie, jaka jest istota notarialnego poświadczenia podpisu w Polsce (tzn. jest dla niego jasne, że notariusz nie bierze odpowiedzialności za treść podpisywanego dokumentu, a jedynie za poświadczenie tożsamości stawających?);
• Czy notariusz, w przypadku gdy nie posługuje językiem obcym cudzoziemca, jest w stanie bezbłędnie zidentyfikować takie dane cudzoziemca jak imiona rodziców (kilkakrotnie, jako tłumacz przysięgły języka włoskiego byłem świadkiem, gdy stawający Włoch nie rozumiał, w jakim celu notariusz prosi o imiona jego od dawna nieżyjących rodziców; dopiero tłumaczenie, że w Polsce są to dane identyfikacyjne danej osoby przekonały go do podania ich notariuszowi), adres zamieszkania, organy, które wydały dokument tożsamości cudzoziemca czy termin ważności samego dokumentu?

Brak tłumacza przysięgłego może skutkować nie tylko wydłużeniem czynności, ale również pojawieniem się przesłanek do jej unieważnienia. Nie trudno chyba wyobrazić sobie sytuację, gdy cudzoziemiec – przekonany, że notariusz weryfikuje również treść umowy – w przypadku rozbieżności pomiędzy treścią, jaka została mu uprzednio przedstawiona, a tą, pod którą złożył podpis w języku, którego nie znał, zgłosi się z roszczeniem do samego notariusza. Nawet jeśli w istocie treść umowy nie podlega interwencji notariusza, to jednak brak należytej informacji odnośnie istoty czynności poświadczenia podpisu w Polsce, przekazanej w ojczystym języku cudzoziemca, może stanowić nie lada problem dla samego rejenta.

W ostatnim czasie doszła również kwestia ochrony danych osobowych związana z wprowadzeniem dyrektywy RODO. Notariusz, przed poświadczeniem podpisu danej osoby, a co za tym idzie jej tożsamości, powinien przekazać jej informację o ochronie danych osobowych. Czy informacja przekazana w języku angielskim (pod warunkiem że rejent biegle posługuje się tym językiem) cudzoziemcowi, np. Włochowi, który niekoniecznie musi posługiwać się tym językiem, sprawia, że informacja taka jest ważna i można uznać, że cudzoziemiec w pełni się z nią zapoznał i zrozumiał?

Tłumacz usprawnia i uprawomocnia poświadczenie podpisu przez cudzoziemca   

Obecność tłumacza przysięgłego przy poświadczeniu podpisu przez cudzoziemca znacznie usprawnia cały proces. W przypadku asysty tłumacza przysięgłego nie mogą się również pojawić – post factum – zarzuty, że stawający cudzoziemiec nie zrozumiał natury czynności notarialnej, a co za tym idzie zachodzą przesłanki do jej unieważnienia, co w przypadku umów z podpisem poświadczonym notarialnie może rodzić poważne skutki dla obu stron umowy.

Jeśli potrzebujesz obecności tłumacza przysięgłego języka włoskiego przy poświadczeniu podpisu u notariusza:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Wizyta u notariusza jest jedną z tych czynności, która przynajmniej raz w życiu zdarza się każdemu z nas. Udzielenie pełnomocnictwa, umowa sprzedaży nieruchomości czy w końcu najprostsze poświadczenie za zgodność z oryginałem – każda z tych czynności wymaga działania notariusza. Jeśli stawający u notariusza są Polakami lub cudzoziemcami biegle władającymi językiem polskim, notariusz zwyczajowo weryfikuje ich tożsamość i przechodzi do odczytania treści aktu będącego przedmiotem czynności, co jeśli jednak jeden ze stawających jest cudzoziemcem, przykładowo Włochem, i nie włada biegle językiem polskim?

Tłumacz potrzebny od zaraz…

W mojej praktyce tłumacza przysięgłego języka włoskiego kilkakrotnie zdarzało mi się być wzywanym do czynności notarialnej… w jej trakcie.  Jak to jest możliwe, że nikt wcześniej nie pomyślał o konieczności obecności tłumacza?

Często wynika to z faktu, że wśród stawających są Polacy, święcie przekonani o tym, że jeśli oni w pełni rozumieją treść umowy, pouczeń notariusza itd., to nie jest wymagane, aby zrozumiał je również cudzoziemiec (skoro wszystko zostało uzgodnione i ustalone wcześniej, to po co tłumacz?).

Prawo o notariacie reguluje w sposób jednoznaczny kwestie obecności tłumacza przysięgłego przy czynności notarialnej:

„Art. 2 § 3 prawa o notariacie mówi, że czynności notarialnych dokonuje się w języku polskim. Na żądanie strony notariusz może dokonać dodatkowo tej czynności w języku obcym, wykorzystując własną znajomość tego języka wykazaną w sposób określony dla tłumaczy przysięgłych lub korzystając z pomocy tłumacza przysięgłego.”

Oczywiście można sobie wyobrazić, że notariusz zna język włoski w stopniu, który pozwala mu przeprowadzić czynność w tym języku, w praktyce jednak takich osób jest niewiele i siłą rzeczy wymagana jest obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego.

Co oznacza władać językiem w sposób biegły?

Prawo przewiduje, że obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego u notariusza jest wymagana, jeśli obcokrajowiec – w tym przypadku Włoch – nie włada biegle językiem polskim. Co jednak oznacza władać biegle językiem i w jaki sposób notariusz weryfikuje biegłość językową cudzoziemca? Prawo nie dostarcza definicji biegłości językowej, wskazuje jednak, że to na notariuszu ciąży obowiązek weryfikacji stopnia opanowania języka polskiego przez cudzoziemca. Zaniechanie tego obowiązku może skutkować unieważnieniem przeprowadzonej czynności. Przykładem niech będzie tutaj zdarzenie sprzed kilku lat, gdy jako tłumacz przysięgły języka włoskiego zostałem wezwany do czynności, właściwie  w trakcie jej trwania, przez jednego ze stawających, obywatela Włoch, który postanowił ograniczyć koszty aktu notarialnego, i wcześniej zdecydował się nie wzywać tłumacza przysięgłego. Po odczytaniu preambuły aktu, notariusz zorientował się, że rzeczony obywatel Włoch na jego pytania udzielał zawsze tej samej, jednosylabowej odpowiedzi po polsku, po czym zdecydował się przerwać czynność, a żeby ją kontynuować, zażądał obecności tłumacza przysięgłego. Klient zaskoczony, ale i zdenerwowany reakcją notariusza, zwrócił się do mnie z prośbą o natychmiastowe przybycie i obecność przy tłumaczeniu aktu, w innym przypadku umowa spółki będąca przedmiotem czynności nie doszłaby do skutku.

Jeśli potrzebujesz obecności tłumacza przysięgłego języka włoskiego przy akcie notarialnym lub masz wątpliwości, czy jest ona wymagana:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Wiele osób poszukujących usług tłumacza przysięgłego języka włoskiego zwraca się do agencji i biur tłumaczeń, często kierując się przekonaniem, że są one miejscami, które na stałe zatrudniają tłumaczy przysięgłych. Przekonanie to niestety niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Agencje i biura tłumaczeń, które w istocie w latach 90-tych zatrudniały tłumaczy, tworząc rzeczywiste miejsca pracy, konsultacji i rozwoju dla osób zawodowo zajmujących się przekładem, z czasem przerodziły się w zwykłych pośredników, których udział i zaangażowanie w zlecenie ogranicza się do telefonu/maila wykonanego do tłumacza, a następnie przekazania wiadomości do klienta z tą drobną różnicą, że cena za tłumaczenie podana przez tłumacza zostaje powiększona o marżę biura/agencji tłumaczeń.

Kiedy i przede wszystkim za ile?

Wielokrotnie jestem nagabywany przez różnego rodzaju pośredników nazywających się specjalistami ds. tłumaczeń, ekspertami językowymi, language managerami itp., którzy zwracają się do mnie z dwoma podstawowymi pytaniami: na kiedy tłumaczenie może być gotowe i – przede wszystkim – za ile? Jestem tłumaczem przysięgłym języka włoskiego od 10 lat i przez cały okres prowadzenia praktyki tłumaczeniowej na palcach jednej ręki mogę policzyć pośredników, którzy zapytali mnie o doświadczenie, specjalizację tłumaczeniową czy referencje.

Jakość? Jakoś to będzie…

Tłumacz przysięgły języka włoskiego należy do dość ograniczonej grupy zawodowej. Wynika to zarówno z faktu, że filologia włoska to kierunek studiów, który oferuje w swojej ofercie dydaktycznej niewielka ilość uczelni wyższych, jak i ze stopnia trudności egzaminu na tłumacza przysięgłego, którego zdawalność wynosi ok. 10%. Pośrednicy więc, gdy już namierzą tłumacza języka włoskiego, który zgodzi się podjąć wykonania zlecenia, nie zagłębiają się zanadto – i jest to eufemizm, bo w istocie nie robią tego wcale – w jego doświadczenie, wiedzę merytoryczną czy specjalizację. Wychodzą z założenia, że skoro oni nie znają języka włoskiego – a co za tym idzie nie mają możliwości weryfikacji tłumaczenia – takiej umiejętności nie posiada też klient. A nawet jeśli posiada i przekład nie będzie najwyższej jakości, to i tak odpowiedzialność cywilna za jego wykonanie koniec końców spada na tłumacza przysięgłego, gdyż to właśnie on, a nie biuro czy agencja tłumaczeń, uwierzytelnia swoim nazwiskiem i pieczęcią treść tłumaczenia. Krótko mówiąc pośrednicy stosują zasadę, że nawet jeśli jakości nie ma, to jakoś to będzie…

Korzyści dla klienta

Klient który zwróci się bezpośrednio do tłumacza przysięgłego języka włoskiego, omijając pośredników, zyskuje następujące korzyści:

• bezpośredni kontakt z wykonawcą zlecenia – klient ma wówczas możliwość wskazania, jakie fragmenty oryginalnego dokumentu muszą znaleźć się w tłumaczeniu przysięgłym, co może skutkować skróceniem tłumaczenia (przygotowaniem tzw. wyciągu z dokumentu źródłowego), a w konsekwencji ograniczeniem kosztu;
• obniżony koszt zlecenia – brak marży pośrednika!;
• jasność w zakresie odpowiedzialności cywilnej za wykonane tłumaczenie.

Czy agencje/biura tłumaczeń ponoszą odpowiedzialność cywilną za wykonane tłumaczenie?

Zawód tłumacza przysięgłego jest obarczony ryzykiem, z którego nie wszyscy zdają sobie do końca sprawę. Jeśli zlecimy wykonanie tłumaczenia przysięgłego na język włoski dokumentu, nie znając języka docelowego, zdajemy się w pełni na wykonany przekład. A co jeśli zawiera on błędy? Jeśli w tłumaczeniu umowy należność pomylono ze zobowiązaniem albo definicja świadczenia, którego wykonania się podjęliśmy została przetłumaczona nieprecyzyjnie? Jeśli tłumaczenie zleciliśmy bezpośrednio tłumaczowi przysięgłemu, pierwsze kroki z ewentualnym roszczeniem kierujemy do niego, jeśli jednak naszym zleceniobiorcą jest agencja czy biuro tłumaczeń, to czy ponosi ono odpowiedzialność cywilną za błędnie wykonane tłumaczenie?

W teorii powinno, bo to właśnie z pośrednikiem, a nie bezpośrednio z  tłumaczem, zawarliśmy umowę, nawet jeśli miała ona formę maila lub telefonu. Pamiętać jednak trzeba przy tym, że rzeczywistym wykonawcą usługi jest tłumacz przysięgły. To on ostatecznie uwierzytelnia dokument i to on – a nie biuro tłumaczeń, które właściwie jedynie przekazuje zleceniodawcy efekt pracy tłumacza – naraża się na ewentualny zarzut nierzetelności tłumaczenia. Oczywiście można zawsze postawić zarzut w stosunku do biura tłumaczeń, że niewłaściwie dobiera tłumaczy do współpracy, nie weryfikuje ich merytorycznie (w praktyce w przypadku mniej popularnych języków jak język włoski nie następuje to w ogóle), ale praktyka pokazuje, że pośrednik zarzut nierzetelnego tłumaczenia i tak koniec końców przeniesie na tłumacza.

Oj błąd…to może jakiś rabacik?

Praktyka pokazuje również, że pośrednicy problemy błędów w tłumaczeniach rozwiązują…przeprosinami i obietnicą rabatu przy kolejnym zleceniu. Pół biedy jeśli przeprosiny wystarczą i skutki błędnego tłumaczenia są odwracalne, problem staje się poważniejszy, jeśli tak nie jest i rozpoczyna się szukanie winnego. Pośrednicy w takiej podbramkowej sytuacji na ogół winą obarczają tłumacza, bo to on posiada uprawnienia tłumacza przysięgłego, zdał egzamin i poświadczył tłumaczenie. Klient w takiej sytuacji może być nieco zdezorientowany (zlecenie przekazałem do biura tłumaczeń X, a ewentualne roszczenia mam teraz kierować do pana/pani Y? Gdzie tu logika?). Dlatego zlecenie tłumaczenia bezpośrednio tłumaczowi, który posiada udokumentowane kwalifikacje (uprawnienia tłumacza przysięgłego) jest tak ważne  i może nam oszczędzić wielu kłopotów.

Zwróć się bezpośrednio do tłumacza przysięgłego języka włoskiego:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Osoby które ukończyły szkołę we Włoszech i chcą podjąć pracę zawodową lub dalszą naukę w Polsce muszą zmierzyć się z uznaniem w kraju wykształcenia zdobytego zagranicą. Pozostawiam w tym miejscu procedurę formalną związaną z wydaniem odpowiedniego zaświadczenia potwierdzającego równoważność wykształcenia uzyskanego na Półwyspie Apenińskim z polskim odpowiednikiem, skupiając się na samym tłumaczeniu przysięgłym włoskiego świadectwa na język polski.

Szkoła średnia we Włoszech i polski odpowiednik

Do napisania niniejszego artykułu zainspirował mnie przykład klientki, która zleciła mi przygotowanie tłumaczenia przysięgłego włoskiego dyplomu ukończenia szkoły średniej. Problem klientki polegał na tym, że interpretacja przez polskich urzędników poziomu wykształcenia zdobytego we Włoszech uniemożliwiała jej podjęcie działalności gospodarczej w wybranej branży. Na świadectwie ukończenia szkoły rodzaj placówki był wskazany w języku włoskim jako istituto professionale, co w dosłownym tłumaczeniu można przetłumaczyć jako szkołę zawodową. Taką interpretację przyjął urzędnik, głuchy na wyjaśnienia klientki, że włoski istituto professionale wbrew nazwie nie jest odpowiednikiem polskiej szkoły zawodowej.

System kształcenia we Włoszech

System kształcenia we Włoszech chociaż w pewnym zakresie wykazuje podobieństwa do polskiego, nie jest z nim zupełnie zbieżny. I tak po ukończeniu włoskiej scuola primaria, która trwa 6 lat i którą można uznać za odpowiednik polskiej szkoły podstawowej, uczeń we Włoszech kontynuuje naukę w scuola secondaria di primo grado, w której nauka trwa trzy lata i którą – przed ostatnią reformą polskiego systemu – można by było przyrównać do polskiego gimnazjum. Ucznia, który skończy scuola secondaria di primo grado [w dosłownym tłumaczeniu szkoła średnia pierwszego stopnia] trudno jednak uznać – wbrew dosłownej nazwie uczelni –  za osobę z wykształceniem średnim, tak samo jak nie nabywała średniego wykształcenia w naszym kraju osoba, który kończyła etap nauki na gimnazjum. Po ukończeniu scuola secondaria di primo grado uczeń we Włoszech może kontynuować naukę w scuola secondaria di secondo grado [szkoła średnia drugiego stopnia] i dopiero po ukończeniu tej szkoły można uznać, że uczeń we Włoszech zyskuje wykształcenie, które można przyrównać do wykształcenia średniego w Polsce.

Podobnie jak ma to miejsce w Polsce, przy wyborze szkoły średniej we Włoszech uczeń może wybrać profil takiej uczelni. Najbardziej powszechny podział przebiega pomiędzy uczelniami o profilu humanistycznym jako chociażby liceo classico [w wolnym tłumaczeniu liceum ogólnokształcące], a uczelniami zawodowymi – nie mylić z polską szkołą zawodową – którymi są właśnie istituti professionali [szkoły zawodowe].

Zawodowa niekoniecznie znaczy zawodówka

Wracając do przykładu klientki, która ukończyła włoskie istituto professionale, czyli odpowiednik polskiego technikum lub też średniej szkoły zawodowej (jak chociażby liceum ekonomiczne), głównym problemem w jej przypadku był właśnie przymiotnik professionale [zawodowy], który sugerował urzędnikowi, że właścicielka dyplomu ukończyła we Włoszech szkołę zawodową. Ja osobiście nie miałem wątpliwości, że klienta jest absolwentką włoskiego odpowiednika polskiej szkoły średniej – nawet jeśli jest to szkoła przygotowująca do wykonywania konkretnego zawodu – i w wykonanym tłumaczeniu zawarłem adnotację o właściwym w moim przekonaniu poziomie wykształcenia.

Jeśli masz wątpliwości odnośnie tłumaczenia włoskiego dyplomu na j. polski:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Ślub plenerowy w Pałacu Jaśminowym, USC Tarnowo Podgórne

Małżeństwa polsko – włoskie stały się w ostatnich latach powszechne, szczególnie model, w którym kobieta posiada polskie, a mężczyzna włoskie obywatelstwo. Aby móc cieszyć się tą szczególną chwilą, przyszli małżonkowie powinni odpowiednio wcześniej zadbać również o stronę formalną ceremonii: tj. odpowiednią dokumentację i obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego na samej uroczystości.

Dokumentacja wymagana przy ślubie polsko – włoskim

Dokumentacja którą powinien okazać obywatel Włoch wstępujący w związek małżeński w Polsce to

1. zupełny odpis aktu urodzenia (wł. Certificato di nascita)
2. zaświadczenie o zdolności prawnej do zawarcia małżeństwa za granicą (wł. Nulla osta per matrimonio)

Odpis aktu urodzenia obywatel Włoch uzyska w Urzędzie Stanu Cywilnego w gminie swojego zamieszkania we Włoszech, podczas gdy zaświadczenie o zdolności prawnej do zawarcia małżeństwa za granicą wydaje Ambasada Włoch w Warszawie. Urząd Stanu Cywilnego we Włoszech może również wydać zaświadczenie o stanie wolnym (wł. Certificato di Stato Libero), które może być użyte w Polsce, pod warunkiem jednak że zawiera jasne odniesienie, że z punktu widzenia włoskiego prawa nie ma przeszkód do zawarcia małżeństwa za granicą – niestety większość formularzy nie posiada takiej wzmianki, stąd też bezpieczniej jest zwrócić się do ambasady o wydanie zaświadczenia.

W przypadku gdy obywatel Włoch jest rozwiedziony potrzebny jest odpis skrócony aktu małżeństwa (wł. Estratto per riassunto dell’atto di matrimonio) z adnotacją o rozwodzie lub prawomocny wyrok rozwodowy. W przypadku wdowca – odpis skrócony aktu zgonu (wł. Estratto per riassunto dell’atto di morte lub Certificato di morte ) współmałżonka.

Wymienione dokumenty powinny zostać przetłumaczone na polski przez polskiego tłumacza przysięgłego wpisanego na listę Ministerstwa Sprawiedliwości, wyjątek stanowi zaświadczenie z ambasady, które jest dwujęzyczne i nie wymaga tłumaczenia.

Czynności przedślubne

Najpóźniej 31 dni przed ślubem przyszli małżonkowie powinni udać się do Urzędu Stanu Cywilnego, okazując wyżej wymienione dokumenty. Urzędnik sporządza zaświadczenie o braku przeszkód do zawarcia małżeństwa oraz przygotowuje dane do zaświadczenia o zawarciu małżeństwa, które zostanie podpisane w dniu ceremonii. Podczas spotkania w urzędzie zostają ustalone kwestie nazwisk małżonków, które przyjmą oni po ślubie i nazwisk, które będą nosiły dzieci narodzone z małżeństwa. Do przeprowadzenia tych czynności konieczna jest obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego, tak aby obywatel Włoch w pełni zrozumiał pouczenie urzędnika dot. różnić pomiędzy polskim a włoskim kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, który m.in. reguluje kwestię nazwisk.

Uroczystość ślubna

Ceremonia ślubna może odbyć się w budynku Urzędu Stanu Cywilnego lub w plenerze – możliwość szczególnie kusząca wiosną lub latem. Urzędnik USC przed uroczystością sprawdza tożsamość osób wstępujących w związek małżeński oraz świadków. Dalej następuje przemowa urzędnika oraz słowa przysięgi małżeńskiej, które przyszli małżonkowie powtarzają za urzędnikiem. Tłumacz przysięgły tłumaczy zarówno treść przemowy jak i słowa przysięgi, zwracając się do wszystkich uczestników uroczystości (na porządku dziennym jest użycie przez tłumacza mikrofonu, tak aby również rodzina drugiej strony, pochodząca z Włoch, mogła ze zrozumieniem śledzić przebieg zaślubin). Całość kończy podpisanie się pod protokołem świeżo upieczonych małżonków i świadków. W tym momencie kończy się również rola tłumacza.

Jeśli masz wątpliwości lub pytania odnośnie ślubu polsko – włoskiego:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198