Category

Aktualności

Uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech

Unia Europejska w celu zniesienia przeszkód w swobodnym przepływie osób i usług między Państwami Członkowskimi przyjęła 7 września 2005 r. dyrektywę 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Dyrektywa umożliwia osobom, które uzyskały kwalifikacje zawodowe w jednym z Państw Członkowskich, dostęp do tego samego zawodu i jego wykonywania w innym Państwie Członkowskim na takich samych prawach jak obywatele tego drugiego Państwa Członkowskiego. Artykuł 21 dyrektywy wprowadził automatyczną zasadę uznawania kwalifikacji dotyczących zawodów medycznych, wśród których zawodu pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną. Dokument potwierdzający kwalifikacje pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną to zgodnie z załącznikiem V pkt 5.2.2 dyrektywy, w odniesieniu do Polski, „dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku pielęgniarstwo z tytułem magister pielęgniarstwa”, który może zostać wydany przez „instytucję prowadzącą kształcenie na poziomie wyższym uznaną przez polskie władze”. Ponadto należy przedstawić zaświadczenie potwierdzające, że ukończone kształcenie pielęgniarki odpowiedzialnej za opiekę ogólną jest zgodne z art. 31 dyrektywy 2005/36/WE, tj. obejmuje co najmniej program określony w załączniku V pkt 5.2.1 rzeczonej dyrektywy. Zaświadczenie takie wydaje Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych właściwa dla miejsca zamieszkania. Istotne jest to, że uznanie wykształcenia za zgodne z dyrektywą 2005/36/WE możliwe jest tylko w przypadku, w którym rozpoczęliśmy studia po 1 maja 2004 r. – data odniesienia dla Polski w zakresie uznawania minimalnych wymogów w zakresie kształcenia. Co zatem jeśli rozpoczęliśmy studia medyczne przed 1 maja 2004 r.? W takim przypadku zastosowanie może znaleźć artykuł 23 dyrektywy mówiący o tzw. prawach nabytych. Wówczas należy uzyskać z Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych zaświadczenie potwierdzające wykonywanie, faktycznie i zgodnie z prawem przedmiotowego rodzaju działalności nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia.

Dokumenty niezbędne do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech

Do dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech należą:

  1. ważny dokument tożsamości zawierający podpis posiadacza;
  2. dyplom, o którego uznanie wnioskujemy;
  3. zaświadczenia o prawie do wykonywania zawodu w kraju, który wydał dyplom – warto tu zaznaczyć, że w przypadku Polski właściwym dokumentem jest prawo wykonywania zawodu pielęgniarki wydane przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych;
  4. zaświadczenie o zgodności odbytego kształcenia pielęgniarki z art. 31 dyrektywy lub też – w przypadku pielęgniarek które rozpoczęły kształcenie przed 1 maja 2004 r. – zaświadczenie o tzw. prawach nabytych zgodne z art. 23 dyrektywy. W obu przypadkach zaświadczenie wydaje Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych;
  5. zaświadczenie dotyczące nienagannej postawy etycznej – zaświadczenie to również wydaje Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych. Poświadcza ono nienaganną postawę zawodową pielęgniarki. Warto przy tym zaznaczyć, że zaświadczenie jest ważne przez okres 3 miesięcy od daty jego wystawienia;
  6. zaświadczenie o niekaralności wydawane przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych. W przypadku tego zaświadczenie również okres ważności równa się trzem miesiącom.

Czy dokumenty wydawane przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych wymagają legalizacji?

Jak wspomnieliśmy powyżej, wśród dokumentów, które należy załączyć do wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech znajdują się zaświadczenia potwierdzające zgodność ukończonego wykształcenia z dyrektywą 2005/36/WE czy też tzw. prawa nabyte w odniesieniu do tych pielęgniarek, które rozpoczęły studia przed 1 maja 2004 r. Często przewijające się pytanie brzmi następującą: czy zaświadczenia wydane przez Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych są wystarczające? Czy trzeba je legalizować, tłumaczyć, poświadczać w jakiś inny sposób?

Nie ma wątpliwości, że włoskie Ministerstwo Zdrowia wymaga załączenia do wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki tłumaczeń na język włoski. Tłumaczenia takie może wykonać tłumacz przysięgły języka włoskiego wpisany na listę tłumaczy polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości. Co jednak z oryginałami zaświadczeń, czy należy opatrzyć je tzw. pieczęcią apostille? Warto przy tym zwrócić uwagę, że od 16 lutego 2019 r. nastąpiły zmiany w odniesieniu do poświadczeń niektórych dokumentów urzędowych wydawanych w jednym państwie członkowskim UE, które mają być przedstawione w innym państwie członkowskim UE. Chodzi tutaj o wejście w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (rozporządzenie 2016/1191), które m.in. znosi obowiązek opatrywania apostille niektórych rodzajów dokumentów. Trzeba jednak zaznaczyć, że rozporządzenie odnosi się do konkretnych dokumentów dot. głównie identyfikacji obywatela UE i poświadczających takie informacje jak data i miejsce urodzenia, imię i nazwisko, stan cywilny, obywatelstwo. Nie ma wśród nich dokumentów takich jak dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji formalnych, co do których rozszerzenie zniesienia obowiązku legalizacji apostille miało być poddane dalszej ocenie Parlamentu Europejskiego i Rady. Wprawdzie to samo rozporządzenie nakłada na organy państw członkowskich obowiązek korzystania z dostępnych funkcjonalności tzw. systemu IMI (system wymiany informacji na rynku wewnętrznym), tak więc istnieje możliwości, że włoskie Ministerstwo Zdrowia w przypadku wątpliwości co do wiarygodności zaświadczenia wydanego przez polską Okręgową Izbę Pielęgniarek i Położnych zwróci się bezpośrednio do polskiego organu, który je wydał, to jednak „ostrożność procesowa” jak i chęć szybkiego zakończenia postępowania administracyjnego przemawia za opatrzeniem pieczęcią apostille zaświadczeń wydanych przez OIPiP. Przy składaniu wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki do włoskiego Ministerstwa Zdrowia pamiętać musimy, że zaświadczenia wydawane przez samorząd pielęgniarki ważne są przez okres 3 miesięcy, co za tym idzie w momencie składania wniosku data ich wydania nie powinna być wcześniejsza niż trzy miesiące.

Uzyskanie postanowienia o uznaniu kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech i co dalej?

Czy po wydaniu postanowienia o uznaniu kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech można prowadzić działalność zawodową czy też wymagane jest spełnienie dodatkowych formalności w tym zdanie egzaminu z języka włoskiego? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w rozporządzeniu z mocą ustawy nr 206/2007, które stanowi wdrożenie we Włoszech m.in. dyrektywy 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z art. 7, ustęp 1 rozporządzenia nr 206/2007 w celu prowadzenia działalności zawodowej osoba, której wydano postanowienie o uznaniu kwalifikacji musi posiadać niezbędne kompetencje językowe. Ustęp 1 – bis tegoż rozporządzenia uściśla, że w przypadku zawodów, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo pacjentów właściwe organy, czyli w przypadku zawodu pielęgniarki Izba Zawodów Pielęgniarskich (wł. Ordine delle Professioni Infermieristiche), mają obowiązek weryfikacji znajomości języka włoskiego. Ustęp 1 – quater rozporządzenia doprecyzowuje ponadto, że stopień trudności egzaminu językowego musi być proporcjonalny do prowadzonej działalności. Podsumowując, chociaż do wydania postanowienia o uznaniu kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech nie jest wymagany żaden egzamin językowy, należy uwzględnić fakt, że po uzyskaniu postanowienia o uznaniu kwalifikacji, w celu podjęcia działalności pielęgniarskiej konieczne jest uzyskanie wpisu do właściwej terytorialnie Izby Zawodów Pielęgniarskich, która z kolei ma obowiązek weryfikacji kompetencji językowych pielęgniarki zanim podejmie ona działalność na terenie Włoch.

Wynagrodzenie i pozycja pielęgniarki we Włoszech

Zarówno wynagrodzenie jak i pozycja społeczna zawodu pielęgniarza i pielęgniarki we Włoszech są znacznie wyższe niż w Polsce. Średnie miesięczne wynagrodzenie pielęgniarki we Włoszech w skali kraju wynosi ok. 2200 euro miesięcznie, z tymże dla pielęgniarki z doświadczeniem wartość ta może osiągnąć nawet 3500 euro miesięcznie. Regionami, w których średnie miesięczne wynagrodzenie pielęgniarki jest najwyższe są Liguria (2800 euro) i Lombardia (2300 euro).

Usługa tłumaczenia, legalizacji i przygotowania wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie realizuję usługę przygotowania wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całe postępowanie polegające na:

  • tłumaczeniu dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech;
  • legalizacji tłumaczeń;
  • legalizacji dokumentów oryginalnych;
  • przygotowaniu wniosku o uznanie kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech.

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
Nr uprawnień: TP/38/10
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji pielęgniarki we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl  

Tel. (+48) 600 715 198

Uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji lekarza we Włoszech:

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły j. włoskiego
Nr uprawnień: TP/38/10
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Unia Europejska w celu zniesienia przeszkód w swobodnym przepływie osób i usług między Państwami Członkowskimi przyjęła 7 września 2005 r. dyrektywę 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Dyrektywa umożliwia osobom, które uzyskały kwalifikacje zawodowe w jednym z Państw Członkowskich, dostęp do tego samego zawodu i jego wykonywania w innym Państwie Członkowskim na takich samych prawach jak obywatele tego drugiego Państwa Członkowskiego. Artykuł 21 dyrektywy wprowadził automatyczną zasadę uznawania kwalifikacji lekarza posiadającego podstawowy poziom wykształcenia medycznego, lekarza specjalisty, lekarza dentysty lub wyspecjalizowanego lekarza dentysty, lekarza weterynarii, farmaceuty oraz architekta. Dokumenty potwierdzające kwalifikacje dotyczące poszczególnych zawodów medycznych zostały określone i przywołane w oryginalnym brzmieniu w Załączniku V do dyrektywy, i tak przykładowo w odniesieniu do Polski dokumentem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji lekarza medycyny jest Dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku lekarskim z tytułem “lekarz”, a lekarza dentysty Dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku lekarsko- dentystycznym z tytułem “lekarz dentysta”. Wymienione dyplomy powinny zostać wydane przez właściwe uczelnie w Państwach Członkowskich, i tak zarówno w przypadku lekarza medycyny jak i lekarza dentysty dyplom, zgodnie z Załącznikiem V do dyrektywy powinien zostać wydany przez Akademię Medyczną, Uniwersytet Medyczny lub Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Co jeśli posiadamy tytuł „lekarza stomatologa” a nie „lekarza dentysty”?

Jako że w dokumentach przedkładanych w celu uznania kwalifikacji lekarza we Włoszech, chociaż są one tłumaczone, nazwa tytułu powinna być przywołana w oryginalnej wersji językowej, tj. w przypadku „lekarza dentysty” pozostaje on „lekarzem dentystą” również we włoskim tłumaczeniu dokumentów, co z osobami, które ukończyły kształcenie przez zmianą tytulatury z „lekarza stomatologa” na „lekarza dentystę” i zarówno na dyplomie jak i w prawie wykonywania zawodu widnieje stara nomenklatura? W takim przypadku dla uniknięcia wezwań do dodatkowych wyjaśnień, przydatne jest uzyskanie zaświadczenia z Okręgowej Izby Lekarskiej poświadczającego, że zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce tytuł „lekarza stomatologa” jest równoważny z tytułem „lekarza dentysty”. Dobrze, jeśli taka adnotacja znalazłaby się również w prawie do wykonywania zawodu. Pozwoli to uniknąć konieczności składania dodatkowych wyjaśnień włoskiemu urzędnikowi.

Co jeśli rozpoczęliśmy studia medyczne przed 1 maja 2004 r.?

Aby móc w sposób automatyczny uznać we Włoszech kwalifikacje lekarza, lekarza specjalisty, pielęgniarki, lekarza dentysty, lekarza dentysty specjalisty, lekarza weterynarii oraz farmaceuty oprócz dyplomu potwierdzającego uzyskanie odpowiedniego tytułu zawodowego należy przedstawić dokumenty potwierdzające spełnienie minimalnych wymogów w zakresie kształcenia, o których mowa w art. 24 (lekarz), art. 25 (lekarz specjalista), art. 31 (pielęgniarka), art. 34 (lekarz dentysta), art. 35 (lekarz dentysta specjalista), art. 38 (lekarz weterynarii), art. 44 (farmaceuta) dyrektywy 2005/36/WE. Warto tutaj wyjaśnić, że w przypadku lekarzy, lekarzy specjalistów i lekarzy dentystów zaświadczenie o zgodności uzyskanego wykształcenia z dyrektywą 2005/36/WE wydaje Okręgowa Izba Lekarska, w przypadku pielęgniarek Okręgowa Izba Pielęgniarek i Położnych, zaś w przypadku lekarzy weterynarii Izba Lekarsko – Weterynaryjna, wreszcie w przypadku farmaceutów Okręgowa Izba Aptekarska.  Istotne jest to, że uznanie wykształcenia za zgodne z dyrektywą 2005/36/WE  możliwe jest tylko w przypadku, w którym rozpoczęliśmy studia po 1 maja 2004 r. – data odniesienia dla Polski w zakresie uznawania minimalnych wymogów w zakresie kształcenia. Co zatem jeśli rozpoczęliśmy studia medyczne przed 1 maja 2004 r.? W takim przypadku zastosowanie może znaleźć artykuł 23 dyrektywy mówiący o tzw. prawach nabytych. Wówczas należy uzyskać z samorządu zawodowego zaświadczenie potwierdzające wykonywanie, faktycznie i zgodnie z prawem przedmiotowego rodzaju działalności nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających wydanie zaświadczenia.

Czy dokumenty wydawane przez samorządy lekarskie wymagają legalizacji?

Jak wspomnieliśmy powyżej, wśród dokumentów, które należy załączyć do wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech znajdują się zaświadczenia potwierdzające zgodność ukończonego wykształcenia z dyrektywą 2005/36/WE czy też tzw. prawa nabyte w odniesieniu do tych lekarzy, którzy rozpoczęli studia przed 1 maja 2004 r. Często przewijające się pytanie brzmi następującą: czy zaświadczenie wydane przez Okręgową Izbę Lekarską czy też inny samorząd zawodowy są wystarczające? Czy trzeba je legalizować, tłumaczyć, poświadczać w jakiś inny sposób?

Nie ma wątpliwości, że włoskie Ministerstwo Zdrowia wymaga załączenia do wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza tłumaczeń na język włoski. Tłumaczenia takie może wykonać tłumacz przysięgły języka włoskiego wpisany na listę tłumaczy polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości. Co jednak z oryginałami zaświadczeń, czy należy opatrzyć je tzw. pieczęcią apostille? Warto przy tym zwrócić uwagę, że od 16 lutego 2019 r. nastąpiły zmiany w odniesieniu do poświadczeń niektórych dokumentów urzędowych wydawanych w jednym państwie członkowskim UE, które mają być przedstawione w innym państwie członkowskim UE. Chodzi tutaj o wejście w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1191 z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli poprzez uproszczenie wymogów dotyczących przedkładania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 (rozporządzenie 2016/1191), które m.in. znosi obowiązek opatrywania apostille niektórych rodzajów dokumentów. Trzeba jednak zaznaczyć, że rozporządzenie odnosi się do konkretnych dokumentów dot. głównie identyfikacji obywatela UE i poświadczających takie informacje jak data i miejsce urodzenia, imię i nazwisko, stan cywilny, obywatelstwo. Nie ma wśród nich dokumentów takich jak dyplomy, świadectwa i inne dokumenty potwierdzające posiadanie kwalifikacji formalnych, co do których rozszerzenie zniesienia obowiązku legalizacji apostille miało być poddane dalszej ocenie Parlamentu Europejskiego i Rady. Wprawdzie to samo rozporządzenie nakłada na organy państw członkowskich obowiązek korzystania z dostępnych funkcjonalności tzw. systemu IMI (system wymiany informacji na rynku wewnętrznym), tak więc istnieje możliwości, że włoskie Ministerstwo Zdrowia w przypadku wątpliwości co do wiarygodności zaświadczenia wydanego przez polski samorząd lekarski zwróci się bezpośrednio do polskiego organu, który je wydał, to jednak „ostrożność procesowa” jak i chęć szybkiego zakończenia postępowania administracyjnego przemawia za opatrzeniem pieczęcią apostille zaświadczeń wydanych przez samorząd lekarski. Przy składaniu wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza do włoskiego Ministerstwa Zdrowia pamiętać musimy, że zaświadczenia wydawane przez samorząd lekarski ważne są przez okres 3 miesięcy, co za tym idzie w momencie składania wniosku data ich wydania nie powinna być wcześniejsza niż trzy miesiące.

Ograniczone Prawo wykonywania zawodu, a wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech

Co z lekarzami, którzy otrzymali tzw. ograniczone prawo do wykonywania zawodu? Czy lekarz, który uzyskał prawo wykonywania zawodu w celu i na czas odbycia stażu podyplomowego może złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoskim Ministerstwie Zdrowia? Tak, może, istotne jest spełnienie wymogów formalnych (uzyskanie dyplomu i świadectwa złożenia lekarskiego egzaminu końcowego), jeśli te wymogi zostały spełnione, nawet lekarz odbywający staż podyplomowy może złożyć wniosek o wydanie postanowienia o uznaniu kwalifikacji lekarza i otrzymać pozytywną decyzję w tym zakresie.

Uzyskanie postanowienia o uznaniu kwalifikacji lekarza we Włoszech i co dalej?

Czy po wydaniu postanowienia o uznaniu kwalifikacji lekarza we Włoszech można prowadzić praktykę lekarską czy też wymagane jest spełnienie dodatkowych formalności w tym zdanie egzaminu z języka włoskiego? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w rozporządzeniu z mocą ustawy nr 206/2007, które stanowi wdrożenie we Włoszech m.in. dyrektywy 2005/36/WE w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z art. 7, ustęp 1 rozporządzenia nr 206/2007 w celu prowadzenia działalności zawodowej osoba, której wydano postanowienie o uznaniu kwalifikacji musi posiadać niezbędne kompetencje językowe. Ustęp 1 – bis tegoż rozporządzenia uściśla, że w przypadku zawodów, które mogą mieć wpływ na bezpieczeństwo pacjentów właściwe organy, czyli w przypadku zawodów medycznych izby lekarskie, mają obowiązek weryfikacji znajomości języka włoskiego. Ustęp 1 – quater rozporządzenia doprecyzowuje ponadto, że stopień trudności egzaminu językowego musi być proporcjonalny do prowadzonej działalności. Podsumowując, chociaż do wydania postanowienia o uznaniu kwalifikacji lekarza we Włoszech nie jest wymagany żaden egzamin językowy, należy uwzględnić fakt, że po uzyskaniu postanowienia o uznaniu kwalifikacji, w celu podjęcia działalności lekarskiej konieczne jest uzyskanie wpisu do właściwej terytorialnie izby lekarskiej, która z kolei ma obowiązek weryfikacji kompetencji językowych lekarza zanim podejmie on działalność na terenie Włoch.

Usługa tłumaczenia, legalizacji i przygotowania wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie realizuję usługę przygotowania wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całe postępowanie polegające na:

  • tłumaczeniu dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech;
  • legalizacji tłumaczeń;
  • legalizacji dokumentów oryginalnych;
  • przygotowaniu wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech.

Jeśli masz pytania odnośnie uznania kwalifikacji lekarza we Włoszech:
biuro@nowatkowski.pl
Tel. (+48) 600 715 198

Opinie Klientów

Nostryfikacja dyplomu lekarza we Włoszech

Jeśli masz pytania odnośnie nostryfikacji dyplomu lekarza we Włoszech:

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły j. włoskiego
Nr uprawnień: TP/38/10
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Tak jak wspominaliśmy we wcześniejszych artykułach, do uznania we Włoszech wykształcenia uzyskanego w Polsce konieczne jest uzyskanie dichiarazione di valore, którą następnie przedstawia się w ramach odpowiednego wniosku we Włoskim Ministerstwie Edukacji w ramach procedury uznania, która we Włoszech nazywa się equipollenza. Co jednak z tzw. zawodami regulowanymi jak chociażby zawód lekarza, lekarza dentysty, farmaceuty czy pielęgniarki?

Unia Europejska upraszcza, ale nie do końca

Na wstępie należy zaznaczyć, że pomimo wysiłków podjętych przez Unię Europejską w celu ujednolicenia procedur w zakresie uznania kwalifikacji zawodowych w krajach UE, praktyka zawodu regulowanego, takiego jak chociażby zawód lekarza w innym kraju Unii niż kraj uzyskania kwalifikacji wymaga przejścia postępowania nostryfikacyjnego w kraju docelowym. W przypadku Włoch organem właściwym do podjęcia decyzji o uznaniu kwalifikacji jest Ministerstwo Zdrowia, a samo postępowanie kończy się wydaniem decyzji o uznaniu kwalifikacji. Istotne jest to, że przedmiotowe postępowanie wprowadza sporo uproszczeń dla wnioskodawców, którzy swoje kwalifikacje uzyskali w innym kraju Unii Europejskiej jak chociażby Polska.

Dokumenty niezbędne do złożenia wniosku we włoskim Ministerstwie Zdrowia

W celu uznania we Włoszech dyplomu lekarza chirurga, lekarza specjalisty, farmaceuty, lekarza dentysty, dentysty specjalisty i lekarza weterynarii uzyskanego w Polsce, niezbędne jest przedłożenie we włoskim Ministerstwie Zdrowia następujących dokumentów:

  1. ważnego dokumentu tożsamości zawierającego podpis posiadacza;
  2. dyplomu, o którego uznanie wnioskujemy;
  3. w przypadku zawodu lekarza świadectwo złożenia lekarskiego egzaminu końcowego lub lekarskiego egzaminu państwowego, dla lekarzy którzy składali egzamin przed 2013 r.;
  4. zaświadczenia o prawie do wykonywania zawodu w kraju, który wydał dyplom – warto tu zaznaczyć, że w przypadku Polski właściwym dokumentem jest prawo wykonywania zawodu lekarza wydawane przez Okręgową Izbę Lekarską;
  5. zaświadczenie o zgodności dyplomu, o którego uznanie wnioskujemy, z obowiązującymi przepisami unijnymi (Dyrektywa 2005/36/WE z późn. zm.) – w Polsce zaświadczenie takie wydaje Okręgowa Izba Lekarska. Dokument ten poświadcza zgodność ukończonego kształcenia z art. 24 Dyrektywy 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady;
  6. Zaświadczenie dotyczące nienagannej postawy etycznej – zaświadczenie to wydaje Okręgowa Izba Lekarska. Poświadcza ono, że lekarz nie został ukarany przez sąd lekarski, ani nie toczy się wobec niego żadne postępowanie, które mogłoby skutkować zawieszeniem lub ograniczeniem uprawnień;
  7. Zaświadczenie o niekaralności wydawane przez Krajowy Rejestr Karny działający przy sądach okręgowych;
  8. Opłata skarbowa w wysokości 16 euro.

Należy przy tym zaznaczyć, że procedura jest nieco dłuższa, gdy wnosimy o uznanie także naszej specjalizacji. Aby móc nostryfikować we Włoszech dyplom lekarza specjalisty, dentysty specjalisty oraz w celu uznania prawa do wykonywania zawodu lekarza internisty, konieczna jest wcześniejsza nostryfikacja dyplomu lekarza lub lekarza dentysty ze strony włoskiego Ministerstwa Zdrowia. Dopiero wówczas można złożyć kolejny wniosek o uznanie dyplomu lekarza specjalisty, dentysty specjalisty czy też uznanie prawa do wykonywania zawodu lekarza internisty. W takim przypadku oprócz dokumentów składanych na pierwszym etapie postępowania nostryfikacyjnego, należy załączyć dyplom specjalizacyjny, o którego uznanie wnioskujemy.

Ograniczone Prawo wykonywania zawodu, a wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech

Co z lekarzami, którzy otrzymali tzw. ograniczone prawo do wykonywania zawodu? Czy lekarz, który uzyskał prawo wykonywania zawodu w celu i na czas odbycia stażu podyplomowego może złożyć wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoskim Ministerstwie Zdrowia? Tak, może, istotne jest spełnienie wymogów formalnych (uzyskanie dyplomu i świadectwa złożenia lekarskiego egzaminu końcowego), jeśli te wymogi zostały spełnione, nawet lekarz odbywający staż podyplomowy może złożyć wniosek o wydanie postanowienia o uznaniu kwalifikacji lekarza i otrzymać pozytywną decyzję w tym zakresie.

Legalizacje i tłumaczenia

Wprawdzie przywołane przepisy mówią o możliwości załączenia oryginałów lub ich odpisów, warto jednak również pamiętać o opatrzeniu oryginalnych dokumentów pieczęcią apostille. Istotny jest przy tym wybór właściwego urzędu ze względu na rodzaj poświadczanego dokumentu. I tak podczas gdy dla dyplomu lekarskiego właściwym urzędem jest Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej, dla dyplomu specjalizacyjnego czy dla zaświadczeń zawodowych wydawanych przez Okręgową
Radę Lekarska właściwym organem poświadczającym jest Ministerstwo Zdrowia. Dopiero dokumenty poświadczone przez ministerstwo mogą zostać opatrzone pieczęcią apostille.

Pieczęć legalizacyjna apostille pod tłumaczeniem przysięgłym

Do oryginalnych dokumentów w języku polskim należy załączyć tłumaczenia przysięgłe na włoski. Najprostszym sposobem jest zwrócenie się do polskiego tłumacza przysięgłego o wykonanie tłumaczeń przysięgłych, a następnie opatrzenie ich pieczęcią apostille.

Włoskie Ministerstwo Zdrowia rozpatruje wniosek o uznanie kwalifikacji lekarza w terminie 3 miesięcy od daty złożenia kompletnego wniosku.

Usługa tłumaczenia i legalizacji dokumentów

Wykonuję tłumaczenia przysięgłe oryginalnych dokumentów oraz na zlecenie legalizuję tłumaczenia w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całą procedurę legalizacji oraz skompletowania wniosku do złożenia we włoskim Ministerstwie Zdrowia. Usługa taka obejmuje:

  • tłumaczenie dokumentów niezbędnych do złożenia wniosku o uznanie kwalifikacji lekarza we Włoszech;
  • legalizację tłumaczeń;
  • legalizację dokumentów oryginalnych;
  • skompletowaniu wniosku o uznaniu kwalifikacji.

Jeśli masz pytania odnośnie nostryfikacji dyplomu lekarza we Włoszech:
biuro@nowatkowski.pl
Tel. (+48) 600 715 198

Opinie Klientów

Czy polskie tłumaczenie jest ważne we Włoszech?

Zlecając tłumaczenie przysięgłe na język włoski polskiemu tłumaczowi przysięgłemu wpisanemu na listę tłumaczy przysięgłych Ministerstwa Sprawiedliwości warto upewnić się, czy takie tłumaczenie ma moc prawną we Włoszech. Staje się to istotne, jeśli będziemy chcieli je wykorzystać w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przed włoskimi urzędami, które słyną z fiskalizmu i chęci uzyskania dokumentów zawierających jak najwięcej pieczęci, klauzul, opłat skarbowych itd.

Włoskie wymogi

Na wstępie należy zaznaczyć, że w nie każdym kraju istnieje instytucja tłumacza przysięgłego, tak jak ma to miejsce w Polsce. We Włoszech zawód tłumacza przysięgłego nie istnieje, nie ma też listy tłumaczy przysięgłych, która mogłaby stanowić odpowiednik polskiej listy ministerialnej, chociaż obowiązuje pojęcie tłumaczenia przysięgłego lub oficjalnego, tłumacząc dosłownie z języka włoskiego. Jest to rodzaj tłumaczenia, które należy przedstawić w jakimkolwiek postępowaniu administracyjnym czy sądowym we Włoszech takim jak przykładowo: postępowanie przetargowe, sprawa sądowa, postępowanie o uznanie lub nostryfikację polskiego dyplomu itd. Zaznaczyć należy jednak, że we Włoszech tłumaczenie zostaje poświadczone lub też staje się „przysięgłym” w procedurze sądowej, bo tylko sąd ma moc jego poświadczenia, a nie sam tłumacz, jak ma to miejsce w Polsce. Procedura taka nie jest jednak ani tania ani prosta i niestety wymaga naszej obecności we Włoszech, a przynajmniej osoby przebywającej na miejscu, która będzie ją mogła w naszym imieniu przeprowadzić.

Polskie tłumaczenie jak najbardziej ważne, jeśli zalegalizowane

Co ma więc zrobić osoba, która musi przedstawić we Włoszech tłumaczenie przysięgłe, uznawane przez tamtejsze urzędy, a która niekoniecznie ma możliwość wyjazdu do Włoch i tracenie czasu i pieniędzy na włoskie postępowanie administracyjne w tym zakresie? Wystarczy zwrócić się do polskiego tłumacza przysięgłego języka włoskiego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych, a następnie uzyskać pod takim tłumaczeniem klauzulę apostille poświadczającą autentyczność pieczęci i podpisu tłumacza. Takie są zresztą wytyczne Ambasady Włoch w Polsce:

Tłumaczenia muszą zawierać pieczęć “za zgodność tłumaczenia z oryginałem. W krajach, w których istnieje instytucja tłumacza przysięgłego zgodność tłumaczenia z oryginałem może zostać poświadczona przez samego tłumacza przysięgłego, którego autentyczność podpisu i pieczęci jest następnie poświadczana przez jednostkę konsularną.[1]

Czy powyższa wytyczna oznacza, że z tłumaczeniem na język włoski wykonanym w Polsce musimy udać się do Ambasady Włoch w celu poświadczenia pieczęci i podpisu tłumacza, który wykonał tłumaczenie?

Polskie tłumaczenie przysięgłe opatrzone apostille ma moc prawną we Włoszech.

I tutaj przychodzą nam z pomocą zarówno wytyczne Ambasady, ale przede wszystkim obowiązujące umowy międzynarodowe. Należy się w tym miejscu powołać na Konwencję Haską, której sygnatariuszami są zarówno Polska jak i Włochy. Konwencja znosi obowiązek dodatkowej legalizacji (czyli chociażby wymóg poświadczenia podpisu tłumacza przez jednostkę konsularną, o którym mowa powyżej), a zastępuje go koniecznością uzyskania pod dokumentem, czyli w tym konkretnym przypadku tłumaczeniem przysięgłym, pieczęci apostille. W tym zakresie również odnajdujemy odzwierciedlenie w wytycznych Ambasady Włoch w Warszawie:

„W krajach, które podpisały Konwencję Haską z 5 października 1961 r. znosząca wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, obowiązek legalizacji dokumentów urzędowych wydanych przez zagraniczne władze zastąpiony zostaje innym wymogiem: opatrzeniem dokumentu pieczęcią „postilla” (lub apostilla).”

Podsumowując więc, tłumaczenie przysięgłe na język włoski wykonane przez polskiego tłumacza przysięgłego języka włoskiego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych polskiego Ministerstwa Sprawiedliwości i opatrzone pieczęcią apostille ma taką samą moc prawną, co tłumaczenie wykonane we Włoszech, a co za tym idzie musi zostać uznane przez włoski urząd lub instytucję, do której jest adresowane.

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
Nr uprawnień: TP/38/10
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Usługa wykonania tłumaczenia przysięgłego na język włoski i legalizacji tłumaczenia

Świadczę usługę wykonania tłumaczenia przysięgłego na włoski i legalizacji (apostille) tłumaczenia. Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną.

Jeśli masz wątpliwości, czy tłumaczenie wykonane w Polsce może zostać uznane we Włoszech:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

[1] Źródło: https://ambvarsavia.esteri.it/ambasciata_varsavia/it/

Czym jest dichiarazione di valore?

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły j. włoskiego
Nr uprawnień: TP/38/10
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Podjęcie dalszej nauki czy pracy zawodowej we Włoszech wiąże się z koniecznością uzyskania tzw. deklaracji wartości (wł. dichiarazione di valore). Dichiarazione di valore zostaje wydana przez Ambasadę Włoch w Warszawie w oparciu o przedstawione poniżej dokumenty:

  • dyplom ukończenia szkoły lub uczelni wyższej opatrzony klauzulą apostille wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język włoski wykonanym przez tłumacza przysięgłego języka włoskiego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych Ministerstwa Sprawiedliwości;
  • w przypadku ukończenia trzyletnich studiów wyższych (licencjat) lub studiów magisterskich wymagany jest suplement do dyplomu wydany na formularzu opracowanym przez Komisję Europejską, Radę Europy oraz UNESCO/CEPES;
  • jeśli ukończyliśmy studia wyższe przed 2005 r. (począwszy od tego roku suplementy do dyplomów zaczęły być wydawane automatycznie) zaświadczenie wydane przez uczelnie, z którego będzie wynikać skala ocen i czas trwania studiów;
  • kserokopię aktualnego dokumentu tożsamości;
  • opłatę konsularną w wysokości 195 PLN, z tymże możliwe jest zwolnienie z opłaty, jeśli dichiarazione di valore służy do kontynuowania nauki we Włoszech (musimy wówczas przedstawić wstępną decyzję o wpisie na listę uczniów/studentów lub potwierdzenie dokonania wpłaty pierwszej raty czesnego). Jeśli natomiast dichiarazione di valore służy do podjęcia pracy zawodowej we Włoszech, wymagane jest uiszczenie opłaty konsularnej.

Dichiarazione di valore nie oznacza automatycznej nostryfikacji

Podjęcie dalszej nauki czy pracy zawodowej we Włoszech wiąże się z koniecznością uzyskania tzw. deklaracji wartości (wł. dichiarazione di valore). Dichiarazione di valore zostaje wydana przez Ambasadę Włoch w Warszawie w oparciu o przedstawione poniżej dokumenty:

  • dyplom ukończenia szkoły lub uczelni wyższej opatrzony klauzulą apostille wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język włoski wykonanym przez tłumacza przysięgłego języka włoskiego wpisanego na listę tłumaczy przysięgłych Ministerstwa Sprawiedliwości;
  • w przypadku ukończenia trzyletnich studiów wyższych (licencjat) lub studiów magisterskich wymagany jest suplement do dyplomu wydany na formularzu opracowanym przez Komisję Europejską, Radę Europy oraz UNESCO/CEPES;
  • jeśli ukończyliśmy studia wyższe przed 2005 r. (począwszy od tego roku suplementy do dyplomów zaczęły być wydawane automatycznie) zaświadczenie wydane przez uczelnie, z którego będzie wynikać skala ocen i czas trwania studiów;
  • kserokopię aktualnego dokumentu tożsamości;
  • opłatę konsularną w wysokości 195 PLN, z tymże możliwe jest zwolnienie z opłaty, jeśli dichiarazione di valore służy do kontynuowania nauki we Włoszech (musimy wówczas przedstawić wstępną decyzję o wpisie na listę uczniów/studentów lub potwierdzenie dokonania wpłaty pierwszej raty czesnego). Jeśli natomiast dichiarazione di valore służy do podjęcia pracy zawodowej we Włoszech, wymagane jest uiszczenie opłaty konsularnej.

Dichiarazione di valore nie oznacza automatycznej nostryfikacji

Istotne jest to, że dichiarazione di valore nie oznacza nostryfikacji polskiego dyplomu we Włoszech. Potwierdza jedynie takie informacje jak:

  • autentyczność uczelni i podpisu znajdującego się na dyplomie (a w zasadzie potwierdzenie po włosku informacji już poświadczonej na oryginalnym dokumencie poprzez pieczeń apostille);
  • czas trwania nauki począwszy od szkoły podstawowej;
  • ocenę końcową jak i skalę ocen stosowaną przez uczelnię (to że dichiarazione di valore nie zawiera żadnych sądów wartościujących lub prób określenia równoważności polskiego dyplomu, znajduje odzwierciedlenie w fakcie, że ambasada przywołuję skalę ocen w polskiej wersji językowej);
  • uprawnienia jakie daje dyplom (np. prawo ubiegania się o przyjęcie na studia wyższe).

Na końcu dichiarazione di valore podreślony zostaje fakt, że cel wydania zaświadczenia jest wyłącznie informacyjny i pomocniczy dla właściwych władz włoskich, które mogą wydać decyzję o równoważności polskiego dyplomu z jego włoskim odpowiednikiem.

studia we włoszech

Studia we Włoszech to wspaniałe doświadczenie, ale i nie lada wyzwanie z punktu widzenia biurokracji.

Usługa legalizacji i uzyskania dichiarazione di valore

Wykonuję tłumaczenie w celu uzyskania tzw. deklaracji wartości (wł. dichiarazione di valore). Jestem tłumaczem przysięgłym, który zdeponował wzór podpisu i pieczęci w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, stąd też moje tłumaczenie może uzyskać pieczęć legalizacyjną tzw. apostille. Na zlecenie mogę przeprowadzić całą procedurę legalizacji, polegającą na:

  • uzyskaniu legalizacji dyplomu i suplementu w Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej;
  • wykonaniu tłumaczenia przysięgłego na język włoski dyplomu ukończenia studiów wyższych i suplementu do dyplomu;
  • uzyskaniu legalizacji tłumaczeń w Ministerstwie Spraw Zagranicznych;
  • uzyskaniu deklaracji wartości (dichiarazione di valore) w Ambasadzie Włoch.

Wniosek o wydanie dichiarazione di valore jest osobiście składany i odbierany w konsulacie Włoch w Warszawie, co znacznie przyspiesza całą procedurę.

Dichiarazione di valore umożliwia podjęcie studiów i pracy zawodowej we Włoszech

Usługa przeprowadzenia procedury legalizacji może być szczególnie wygodna dla osób, które czasowo lub na stałe przebywają za granicą, mając ograniczoną możliwości bezpośredniego kontaktu z urzędami w Polsce. Jest ona adresowana również do tych osób, które same nie mają czasu przechodzić przez uciążliwe, skomplikowane i długotrwałe procedury administracyjne. Usługę prowadzę w całości, począwszy od tłumaczenia przysięgłego dokumentów, a skończywszy na przesłaniu – pocztą lub kurierem – dichiarazione di valore na adres wskazany przez klienta.

Co ważne całe postępowanie nie wymaga fizycznej obecności klienta i jego bezpośredniego zaangażowania.

 

 

 

FAQ

  1. Czy jeśli ukończyłam studia wyższe przed 2005 r. i nie posiadam suplementu do dyplomu, to mogę złożyć wniosek o wydanie dichiarazione di valore?

Fakt ukończenia studiów przed 2005 r. nie stanowi żadnej przeszkody dla uzyskania dichiarazione di valore. W takim przypadku uczelnia, którą ukończyliśmy oczywiście nie wyda nam suplementu „wstecznie”, ale może i powinna wydać – na wniosek absolwenta – zaświadczenia określające czas trwania studiów i skalę ocen stosowaną przez uczelnie w okresie trwania studiów. Taki dokument jest wystarczający do „zastąpienia” suplementu i złożenia wniosku o wydanie dichiarazione di valore.

  1. Czy istnieją jakiekolwiek ograniczenia wiekowe, aby wnioskować o wydanie dichiarazione di valore?

Nie, nie istnieją żadne ograniczenia wiekowe, aby wnioskować o wydanie dichiarazione di valore. Nawet jeśli ukończyliśmy szkołę zawodową/średnią czy wyższą kilkanaście czy też kilkadziesiąt lat temu, nie stanowi to żadnego problemu dla wydania dichiarazione di valore, a przeciwnie zaświadczenie to może istotnie wzmocnić naszą atrakcyjność na rynku pracy (patrz również odpowiedź nr 6).

  1. Czy jeśli szkoła/uczelnia, którą ukończyłam już nie istnieje, mogę złożyć wniosek o wydanie dichiarazione di valore?

Nawet jeśli szkoła czy uczelnia, której jesteśmy absolwentami przestała istnieć, nie stanowi to żadnej przeszkody dla uzyskania dichiarazione di valore. Należy pamiętać, że ślad po wszystkich szkołach czy uczelniach pozostaje we właściwych urzędach, jak chociażby Kuratorium Oświaty czy też Narodowa Agencja Wymiany Uniwersyteckiej, stąd też zawsze jest możliwość legalizacji świadectw /dyplomów wydanych przez nieistniejące już szkoły czy uczelnie.

  1. Czy jeśli zgubiłam świadectwo czy dyplom mogę wnioskować o wydanie dichiarazione di valore?

Tak, nawet jeśli zgubiliśmy czy też w jakiś inny sposób utraciliśmy świadectwo czy też dyplom, możemy zawsze wnioskować do szkoły/uczelni, której jesteśmy absolwentem, o wydanie duplikatu świadectwa/dyplomu.

  1. Czy można uzyskać dichiarazione di valore do tytułu doktora albo doktora habilitowanego?

Tak, dichiarazione di valore może zostać wydane w odniesieniu do dowolnego etapu edukacji, począwszy od szkoły podstawowej/zawodowej/średniej/wyższej, a skończywszy na tytułach akademickich taki jak doktor czy doktor habilitowany. Należy jednak przy tym pamiętać, że pozyskanie dichiarazione di valore do dwóch etapów edukacji jak przykładowo szkoła średnia i szkoła wyższa, to dwa odrębne postępowania, powodujące również proporcjonalne wyższe koszty.

  1. Do czego służy dichiarazione di valore i czy posiada jakikolwiek termin ważności?

Dichiarazione di valore może być wymagane w wielu obszarach naukowych i zawodowych we Włoszech. I tak przykładowo może służyć do:

  • kontynuowania nauki we Włoszech;
  • udziału w różnego rodzaju grantach czy konkursach naukowych;
  • udziału w konkursach urzędniczych ogłaszanych przez administrację publiczną;
  • egzaminach zawodowych, jak np. egzamin na agenta nieruchomości;
  • uznania we Włoszech kwalifikacji zawodowych uzyskanych w Polsce.

Co istotne samo zaświadczenie dichiarazione di valore nie ma terminu ważności, może być więc używane bezterminowo. Jednocześnie znacznie  podnosi atrakcyjność polskiego pracownika (również w zakresie otrzymywanego wynagrodzenia) na włoskim rynku pracy.

  1. Czy jest możliwe przeprowadzenie całej procedury zmierzającej do wydania dichiarazione di valore online?

Tak, nie ma żadnych przeszkód, aby całe postępowanie zmierzające do wydania dichiarazione di valore przeprowadzić zdalnie.

Nota bene! Nawet jeśli w wyżej wymienionych pytaniach użyto formy żeńskiej, odnoszą się one w równej mierze do absolwentów szkół i uczelni płci przeciwnej.

Jeśli masz pytania odnośnie uzyskania dichiarazione di valore:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Opinie Klientów

Tłumacz przysięgły języka włoskiego w Szczecinie

Piotr Nowatkowski
Tłumacz przysięgły języka włoskiego
nr uprawnień: TP/38/10
Tłumacz akredytowany przy Ambasadzie Włoch w W-we
T: +48 600 715 198
E: biuro@nowatkowski.pl

Nie tylko Warszawa

Osoby mieszkające poza największymi aglomeracjami, a potrzebujące tłumaczenia przysięgłego z mniej popularnych języków jak choćby język włoski, często mają wątpliwości czy jest możliwe znalezienie tłumacza przysięgłego języka włoskiego na przykład w Szczecinie? Czy rzeczywiście trzeba udać się do Warszawy, aby móc przetłumaczyć dokumenty z lub na mniej popularne języki?

Tłumaczenie przysięgłe online – szybko i bez zbędnych formalności

Rozwój technologiczny ostatnich dekad wpłynął na wiele zawodów, w tym na zawód tłumacza przysięgłego. Czasy w których klient musiał się udać do tłumacza z oryginalnym dokumentem, a tłumacz pod lupą i na maszynie dokonywał przekładu bezpowrotnie odeszły do lamusa. Dzisiaj zawód tłumacza jest nierozerwalnie związany z siecią. To przez internet dokonuje się wyceny tłumaczenia na podstawie skanu lub zwykłego zdjęcia wykonanego telefonem komórkowym, wykonane tłumaczenie przesyła się również skanem, a jeśli występuje potrzeba przekazania oryginału – jest on szybko i sprawnie przesłany kurierem lub pocztą. Tak więc tłumacz przysięgły języka włoskiego w Szczecinie, tłumaczenie może bez problemu wycenić w innym mieście i przesłać zleceniodawcy efekt swojej pracy.

Nie z mojego miasta – trwa to za długo

Czy jeśli tłumacz nie mieszka w tym samym mieście co my, rzeczywiście wpływa to szybkość usługi? Przyjrzyjmy się najprostszemu przykładowi: tłumaczeniu dowodu rejestracyjnego z języka włoskiego. Jeśli zleceniodawca ze Szczecina zleci tłumaczenie dowodu tłumaczowi z innego miasta, przesyłając mu skan lub zdjęcie dokumentu, wycena zajmuję max. 15 minut, jeśli klient akceptuje warunki, jeszcze tego samego dnia roboczego tłumaczenie może zostać wykonane i nadane kurierowi, czyli przygotowane tłumaczenia dociera do klienta następnego dnia roboczego. Czy więc rzeczywiście trzeba koniecznie szukać tłumacza przysięgłego języka włoskiego w Szczecinie, żeby szybko zlecić i otrzymać tłumaczenie dowodu rejestracyjnego?

Liczy się czas i cena

Tłumaczenie przysięgłe jest usługą niematerialną, więc z powodzeniem może zostać wykonane bez osobistego kontaktu między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Co więcej, w takim przypadku cena usługi może być znacznie tańsza – nie ujmuje kosztu utrzymania biura przez tłumacza w danym mieście. Jeśli więc tłumacz przysięgły języka włoskiego w Szczecinie, oferuje usługi tłumaczeniowe mieszkańcom tego miasta nie utrzymując tam biura, ogranicza koszty i może w ten sposób zaoferować bardziej konkurencyjną, czytaj niższą cenę klientom. Jednocześnie tłumaczenie przekazane online, a jeśli jest taka konieczność – również kurierem – nie różni się niczym od odebranego osobiście, za wyjątkiem faktu, że oszczędzamy swój czas unikając niepotrzebnych dojazdów!

Jeśli poszukujesz tłumacza przysięgłego języka włoskiego w Szczecinie:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Czy przy poświadczeniu podpisu przez obcokrajowca potrzebny jest tłumacz przysięgły?

Notarialne poświadczenie podpisu to stosunkowo prosta i nieczasochłonna czynność. Notariusz poświadcza, że to właśnie my złożyliśmy podpis pod danym dokumentem, identyfikując nas na podstawie okazanego dokumentu tożsamości. A co jeśli osoba, której podpis jest poświadczany, jest cudzoziemcem, przykładowo Włochem, i nie włada biegle językiem polskim, czy wymagana jest wówczas obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego?

Tylko podpis i aż podpis

W teorii w przypadku poświadczenia podpisu notariusze nie ingerują w treść dokumentu, pod którym podpis jest składany. Kierują się przy tym zasadą, że ich obowiązek sprowadza się do weryfikacji tożsamości stawającego, a nie treści samego dokumentu. W praktyce jednak treść dokumentu poddają w jakimś stopniu weryfikacji – dzieje się tak chociażby w przypadku umów sprzedaży udziałów w spółkach kapitałowych – notariusz weryfikuje wówczas, na podstawie aktualnego odpisu z KRS czy osoba reprezentująca daną spółkę jest do tego uprawniona. W przypadku podpisu złożonego przez cudzoziemca dochodzi kilka innych, istotnych kwestii takich, jak:

  • Czy na pewno cudzoziemiec rozumie, jaka jest istota notarialnego poświadczenia podpisu w Polsce (tzn. jest dla niego jasne, że notariusz nie bierze odpowiedzialności za treść podpisywanego dokumentu, a jedynie za poświadczenie tożsamości stawających?);
  • Czy notariusz, w przypadku gdy nie posługuje językiem obcym cudzoziemca, jest w stanie bezbłędnie zidentyfikować takie dane cudzoziemca jak imiona rodziców (kilkakrotnie, jako tłumacz przysięgły języka włoskiego byłem świadkiem, gdy stawający Włoch nie rozumiał, w jakim celu notariusz prosi o imiona jego od dawna nieżyjących rodziców; dopiero tłumaczenie, że w Polsce są to dane identyfikacyjne danej osoby przekonały go do podania ich notariuszowi), adres zamieszkania, organy, które wydały dokument tożsamości cudzoziemca czy termin ważności samego dokumentu?

Brak tłumacza przysięgłego może skutkować nie tylko wydłużeniem czynności, ale również pojawieniem się przesłanek do jej unieważnienia. Nie trudno chyba wyobrazić sobie sytuację, gdy cudzoziemiec – przekonany, że notariusz weryfikuje również treść umowy – w przypadku rozbieżności pomiędzy treścią, jaka została mu uprzednio przedstawiona, a tą, pod którą złożył podpis w języku, którego nie znał, zgłosi się z roszczeniem do samego notariusza. Nawet jeśli w istocie treść umowy nie podlega interwencji notariusza, to jednak brak należytej informacji odnośnie istoty czynności poświadczenia podpisu w Polsce, przekazanej w ojczystym języku cudzoziemca, może stanowić nie lada problem dla samego rejenta.

W ostatnim czasie doszła również kwestia ochrony danych osobowych związana z wprowadzeniem dyrektywy RODO. Notariusz, przed poświadczeniem podpisu danej osoby, a co za tym idzie jej tożsamości, powinien przekazać jej informację o ochronie danych osobowych. Czy informacja przekazana w języku angielskim (pod warunkiem że rejent biegle posługuje się tym językiem) cudzoziemcowi, np. Włochowi, który niekoniecznie musi posługiwać się tym językiem, sprawia, że informacja taka jest ważna i można uznać, że cudzoziemiec w pełni się z nią zapoznał i zrozumiał?

Tłumacz usprawnia i uprawomocnia poświadczenie podpisu przez cudzoziemca   

Obecność tłumacza przysięgłego przy poświadczeniu podpisu przez cudzoziemca znacznie usprawnia cały proces. W przypadku asysty tłumacza przysięgłego nie mogą się również pojawić – post factum – zarzuty, że stawający cudzoziemiec nie zrozumiał natury czynności notarialnej, a co za tym idzie zachodzą przesłanki do jej unieważnienia, co w przypadku umów z podpisem poświadczonym notarialnie może rodzić poważne skutki dla obu stron umowy.

Jeśli potrzebujesz obecności tłumacza przysięgłego języka włoskiego przy poświadczeniu podpisu u notariusza:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Tłumacz przysięgły u notariusza

Wizyta u notariusza jest jedną z tych czynności, która przynajmniej raz w życiu zdarza się każdemu z nas. Udzielenie pełnomocnictwa, umowa sprzedaży nieruchomości czy w końcu najprostsze poświadczenie za zgodność z oryginałem – każda z tych czynności wymaga działania notariusza. Jeśli stawający u notariusza są Polakami lub cudzoziemcami biegle władającymi językiem polskim, notariusz zwyczajowo weryfikuje ich tożsamość i przechodzi do odczytania treści aktu będącego przedmiotem czynności, co jeśli jednak jeden ze stawających jest cudzoziemcem, przykładowo Włochem, i nie włada biegle językiem polskim?

Tłumacz potrzebny od zaraz…

W mojej praktyce tłumacza przysięgłego języka włoskiego kilkakrotnie zdarzało mi się być wzywanym do czynności notarialnej… w jej trakcie.  Jak to jest możliwe, że nikt wcześniej nie pomyślał o konieczności obecności tłumacza?

Często wynika to z faktu, że wśród stawających są Polacy, święcie przekonani o tym, że jeśli oni w pełni rozumieją treść umowy, pouczeń notariusza itd., to nie jest wymagane, aby zrozumiał je również cudzoziemiec (skoro wszystko zostało uzgodnione i ustalone wcześniej, to po co tłumacz?).

Prawo o notariacie reguluje w sposób jednoznaczny kwestie obecności tłumacza przysięgłego przy czynności notarialnej:

„Art. 2 § 3 prawa o notariacie mówi, że czynności notarialnych dokonuje się w języku polskim. Na żądanie strony notariusz może dokonać dodatkowo tej czynności w języku obcym, wykorzystując własną znajomość tego języka wykazaną w sposób określony dla tłumaczy przysięgłych lub korzystając z pomocy tłumacza przysięgłego.”

Oczywiście można sobie wyobrazić, że notariusz zna język włoski w stopniu, który pozwala mu przeprowadzić czynność w tym języku, w praktyce jednak takich osób jest niewiele i siłą rzeczy wymagana jest obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego.

Co oznacza władać językiem w sposób biegły?

Prawo przewiduje, że obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego u notariusza jest wymagana, jeśli obcokrajowiec – w tym przypadku Włoch – nie włada biegle językiem polskim. Co jednak oznacza władać biegle językiem i w jaki sposób notariusz weryfikuje biegłość językową cudzoziemca? Prawo nie dostarcza definicji biegłości językowej, wskazuje jednak, że to na notariuszu ciąży obowiązek weryfikacji stopnia opanowania języka polskiego przez cudzoziemca. Zaniechanie tego obowiązku może skutkować unieważnieniem przeprowadzonej czynności. Przykładem niech będzie tutaj zdarzenie sprzed kilku lat, gdy jako tłumacz przysięgły języka włoskiego zostałem wezwany do czynności, właściwie  w trakcie jej trwania, przez jednego ze stawających, obywatela Włoch, który postanowił ograniczyć koszty aktu notarialnego, i wcześniej zdecydował się nie wzywać tłumacza przysięgłego. Po odczytaniu preambuły aktu, notariusz zorientował się, że rzeczony obywatel Włoch na jego pytania udzielał zawsze tej samej, jednosylabowej odpowiedzi po polsku, po czym zdecydował się przerwać czynność, a żeby ją kontynuować, zażądał obecności tłumacza przysięgłego. Klient zaskoczony, ale i zdenerwowany reakcją notariusza, zwrócił się do mnie z prośbą o natychmiastowe przybycie i obecność przy tłumaczeniu aktu, w innym przypadku umowa spółki będąca przedmiotem czynności nie doszłaby do skutku.

Jeśli potrzebujesz obecności tłumacza przysięgłego języka włoskiego przy akcie notarialnym lub masz wątpliwości, czy jest ona wymagana:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Tłumacz przysięgły języka włoskiego bez pośredników!

Wiele osób poszukujących usług tłumacza przysięgłego języka włoskiego zwraca się do agencji i biur tłumaczeń, często kierując się przekonaniem, że są one miejscami, które na stałe zatrudniają tłumaczy przysięgłych. Przekonanie to niestety niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Agencje i biura tłumaczeń, które w istocie w latach 90-tych zatrudniały tłumaczy, tworząc rzeczywiste miejsca pracy, konsultacji i rozwoju dla osób zawodowo zajmujących się przekładem, z czasem przerodziły się w zwykłych pośredników, których udział i zaangażowanie w zlecenie ogranicza się do telefonu/maila wykonanego do tłumacza, a następnie przekazania wiadomości do klienta z tą drobną różnicą, że cena za tłumaczenie podana przez tłumacza zostaje powiększona o marżę biura/agencji tłumaczeń.

Kiedy i przede wszystkim za ile?

Wielokrotnie jestem nagabywany przez różnego rodzaju pośredników nazywających się specjalistami ds. tłumaczeń, ekspertami językowymi, language managerami itp., którzy zwracają się do mnie z dwoma podstawowymi pytaniami: na kiedy tłumaczenie może być gotowe i – przede wszystkim – za ile? Jestem tłumaczem przysięgłym języka włoskiego od 10 lat i przez cały okres prowadzenia praktyki tłumaczeniowej na palcach jednej ręki mogę policzyć pośredników, którzy zapytali mnie o doświadczenie, specjalizację tłumaczeniową czy referencje.

Jakość? Jakoś to będzie…

Tłumacz przysięgły języka włoskiego należy do dość ograniczonej grupy zawodowej. Wynika to zarówno z faktu, że filologia włoska to kierunek studiów, który oferuje w swojej ofercie dydaktycznej niewielka ilość uczelni wyższych, jak i ze stopnia trudności egzaminu na tłumacza przysięgłego, którego zdawalność wynosi ok. 10%. Pośrednicy więc, gdy już namierzą tłumacza języka włoskiego, który zgodzi się podjąć wykonania zlecenia, nie zagłębiają się zanadto – i jest to eufemizm, bo w istocie nie robią tego wcale – w jego doświadczenie, wiedzę merytoryczną czy specjalizację. Wychodzą z założenia, że skoro oni nie znają języka włoskiego – a co za tym idzie nie mają możliwości weryfikacji tłumaczenia – takiej umiejętności nie posiada też klient. A nawet jeśli posiada i przekład nie będzie najwyższej jakości, to i tak odpowiedzialność cywilna za jego wykonanie koniec końców spada na tłumacza przysięgłego, gdyż to właśnie on, a nie biuro czy agencja tłumaczeń, uwierzytelnia swoim nazwiskiem i pieczęcią treść tłumaczenia. Krótko mówiąc pośrednicy stosują zasadę, że nawet jeśli jakości nie ma, to jakoś to będzie…

Korzyści dla klienta

Klient który zwróci się bezpośrednio do tłumacza przysięgłego języka włoskiego, omijając pośredników, zyskuje następujące korzyści:

  • bezpośredni kontakt z wykonawcą zlecenia – klient ma wówczas możliwość wskazania, jakie fragmenty oryginalnego dokumentu muszą znaleźć się w tłumaczeniu przysięgłym, co może skutkować skróceniem tłumaczenia (przygotowaniem tzw. wyciągu z dokumentu źródłowego), a w konsekwencji ograniczeniem kosztu;
  • obniżony koszt zlecenia – brak marży pośrednika!;
  • jasność w zakresie odpowiedzialności cywilnej za wykonane tłumaczenie.

Czy agencje/biura tłumaczeń ponoszą odpowiedzialność cywilną za wykonane tłumaczenie?

Zawód tłumacza przysięgłego jest obarczony ryzykiem, z którego nie wszyscy zdają sobie do końca sprawę. Jeśli zlecimy wykonanie tłumaczenia przysięgłego na język włoski dokumentu, nie znając języka docelowego, zdajemy się w pełni na wykonany przekład. A co jeśli zawiera on błędy? Jeśli w tłumaczeniu umowy należność pomylono ze zobowiązaniem albo definicja świadczenia, którego wykonania się podjęliśmy została przetłumaczona nieprecyzyjnie? Jeśli tłumaczenie zleciliśmy bezpośrednio tłumaczowi przysięgłemu, pierwsze kroki z ewentualnym roszczeniem kierujemy do niego, jeśli jednak naszym zleceniobiorcą jest agencja czy biuro tłumaczeń, to czy ponosi ono odpowiedzialność cywilną za błędnie wykonane tłumaczenie?

W teorii powinno, bo to właśnie z pośrednikiem, a nie bezpośrednio z  tłumaczem, zawarliśmy umowę, nawet jeśli miała ona formę maila lub telefonu. Pamiętać jednak trzeba przy tym, że rzeczywistym wykonawcą usługi jest tłumacz przysięgły. To on ostatecznie uwierzytelnia dokument i to on – a nie biuro tłumaczeń, które właściwie jedynie przekazuje zleceniodawcy efekt pracy tłumacza – naraża się na ewentualny zarzut nierzetelności tłumaczenia. Oczywiście można zawsze postawić zarzut w stosunku do biura tłumaczeń, że niewłaściwie dobiera tłumaczy do współpracy, nie weryfikuje ich merytorycznie (w praktyce w przypadku mniej popularnych języków jak język włoski nie następuje to w ogóle), ale praktyka pokazuje, że pośrednik zarzut nierzetelnego tłumaczenia i tak koniec końców przeniesie na tłumacza.

Oj błąd…to może jakiś rabacik?

Praktyka pokazuje również, że pośrednicy problemy błędów w tłumaczeniach rozwiązują…przeprosinami i obietnicą rabatu przy kolejnym zleceniu. Pół biedy jeśli przeprosiny wystarczą i skutki błędnego tłumaczenia są odwracalne, problem staje się poważniejszy, jeśli tak nie jest i rozpoczyna się szukanie winnego. Pośrednicy w takiej podbramkowej sytuacji na ogół winą obarczają tłumacza, bo to on posiada uprawnienia tłumacza przysięgłego, zdał egzamin i poświadczył tłumaczenie. Klient w takiej sytuacji może być nieco zdezorientowany (zlecenie przekazałem do biura tłumaczeń X, a ewentualne roszczenia mam teraz kierować do pana/pani Y? Gdzie tu logika?). Dlatego zlecenie tłumaczenia bezpośrednio tłumaczowi, który posiada udokumentowane kwalifikacje (uprawnienia tłumacza przysięgłego) jest tak ważne  i może nam oszczędzić wielu kłopotów.

Zwróć się bezpośrednio do tłumacza przysięgłego języka włoskiego:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198

Tłumaczenie przysięgłe włoskiego świadectwa na język polski

Osoby które ukończyły szkołę we Włoszech i chcą podjąć pracę zawodową lub dalszą naukę w Polsce muszą zmierzyć się z uznaniem w kraju wykształcenia zdobytego zagranicą. Pozostawiam w tym miejscu procedurę formalną związaną z wydaniem odpowiedniego zaświadczenia potwierdzającego równoważność wykształcenia uzyskanego na Półwyspie Apenińskim z polskim odpowiednikiem, skupiając się na samym tłumaczeniu przysięgłym włoskiego świadectwa na język polski.

Szkoła średnia we Włoszech i polski odpowiednik

Do napisania niniejszego artykułu zainspirował mnie przykład klientki, która zleciła mi przygotowanie tłumaczenia przysięgłego włoskiego dyplomu ukończenia szkoły średniej. Problem klientki polegał na tym, że interpretacja przez polskich urzędników poziomu wykształcenia zdobytego we Włoszech uniemożliwiała jej podjęcie działalności gospodarczej w wybranej branży. Na świadectwie ukończenia szkoły rodzaj placówki był wskazany w języku włoskim jako istituto professionale, co w dosłownym tłumaczeniu można przetłumaczyć jako szkołę zawodową. Taką interpretację przyjął urzędnik, głuchy na wyjaśnienia klientki, że włoski istituto professionale wbrew nazwie nie jest odpowiednikiem polskiej szkoły zawodowej.

System kształcenia we Włoszech

System kształcenia we Włoszech chociaż w pewnym zakresie wykazuje podobieństwa do polskiego, nie jest z nim zupełnie zbieżny. I tak po ukończeniu włoskiej scuola primaria, która trwa 6 lat i którą można uznać za odpowiednik polskiej szkoły podstawowej, uczeń we Włoszech kontynuuje naukę w scuola secondaria di primo grado, w której nauka trwa trzy lata i którą – przed ostatnią reformą polskiego systemu – można by było przyrównać do polskiego gimnazjum. Ucznia, który skończy scuola secondaria di primo grado [w dosłownym tłumaczeniu szkoła średnia pierwszego stopnia] trudno jednak uznać – wbrew dosłownej nazwie uczelni –  za osobę z wykształceniem średnim, tak samo jak nie nabywała średniego wykształcenia w naszym kraju osoba, który kończyła etap nauki na gimnazjum. Po ukończeniu scuola secondaria di primo grado uczeń we Włoszech może kontynuować naukę w scuola secondaria di secondo grado [szkoła średnia drugiego stopnia] i dopiero po ukończeniu tej szkoły można uznać, że uczeń we Włoszech zyskuje wykształcenie, które można przyrównać do wykształcenia średniego w Polsce.

Podobnie jak ma to miejsce w Polsce, przy wyborze szkoły średniej we Włoszech uczeń może wybrać profil takiej uczelni. Najbardziej powszechny podział przebiega pomiędzy uczelniami o profilu humanistycznym jako chociażby liceo classico [w wolnym tłumaczeniu liceum ogólnokształcące], a uczelniami zawodowymi – nie mylić z polską szkołą zawodową – którymi są właśnie istituti professionali [szkoły zawodowe].

Zawodowa niekoniecznie znaczy zawodówka

Wracając do przykładu klientki, która ukończyła włoskie istituto professionale, czyli odpowiednik polskiego technikum lub też średniej szkoły zawodowej (jak chociażby liceum ekonomiczne), głównym problemem w jej przypadku był właśnie przymiotnik professionale [zawodowy], który sugerował urzędnikowi, że właścicielka dyplomu ukończyła we Włoszech szkołę zawodową. Ja osobiście nie miałem wątpliwości, że klienta jest absolwentką włoskiego odpowiednika polskiej szkoły średniej – nawet jeśli jest to szkoła przygotowująca do wykonywania konkretnego zawodu – i w wykonanym tłumaczeniu zawarłem adnotację o właściwym w moim przekonaniu poziomie wykształcenia.

Jeśli masz wątpliwości odnośnie tłumaczenia włoskiego dyplomu na j. polski:

biuro@nowatkowski.pl

Tel. (+48) 600 715 198