Wizyta u notariusza jest jedną z tych czynności, która przynajmniej raz w życiu zdarza się każdemu z nas. Udzielenie pełnomocnictwa, umowa sprzedaży nieruchomości czy w końcu najprostsze poświadczenie za zgodność z oryginałem – każda z tych czynności wymaga działania notariusza. Jeśli stawający u notariusza są Polakami lub cudzoziemcami biegle władającymi językiem polskim, notariusz zwyczajowo weryfikuje ich tożsamość i przechodzi do odczytania treści aktu będącego przedmiotem czynności, co jeśli jednak jeden ze stawających jest cudzoziemcem, przykładowo Włochem, i nie włada biegle językiem polskim?
Tłumacz potrzebny od zaraz…
W mojej praktyce tłumacza przysięgłego języka włoskiego kilkakrotnie zdarzało mi się być wzywanym do czynności notarialnej… w jej trakcie. Jak to jest możliwe, że nikt wcześniej nie pomyślał o konieczności obecności tłumacza?
Często wynika to z faktu, że wśród stawających są Polacy, święcie przekonani o tym, że jeśli oni w pełni rozumieją treść umowy, pouczeń notariusza itd., to nie jest wymagane, aby zrozumiał je również cudzoziemiec (skoro wszystko zostało uzgodnione i ustalone wcześniej, to po co tłumacz?).
Prawo o notariacie reguluje w sposób jednoznaczny kwestie obecności tłumacza przysięgłego przy czynności notarialnej:
„Art. 2 § 3 prawa o notariacie mówi, że czynności notarialnych dokonuje się w języku polskim. Na żądanie strony notariusz może dokonać dodatkowo tej czynności w języku obcym, wykorzystując własną znajomość tego języka wykazaną w sposób określony dla tłumaczy przysięgłych lub korzystając z pomocy tłumacza przysięgłego.”
Oczywiście można sobie wyobrazić, że notariusz zna język włoski w stopniu, który pozwala mu przeprowadzić czynność w tym języku, w praktyce jednak takich osób jest niewiele i siłą rzeczy wymagana jest obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego.
Co oznacza władać językiem w sposób biegły?
Prawo przewiduje, że obecność tłumacza przysięgłego języka włoskiego u notariusza jest wymagana, jeśli obcokrajowiec – w tym przypadku Włoch – nie włada biegle językiem polskim. Co jednak oznacza władać biegle językiem i w jaki sposób notariusz weryfikuje biegłość językową cudzoziemca? Prawo nie dostarcza definicji biegłości językowej, wskazuje jednak, że to na notariuszu ciąży obowiązek weryfikacji stopnia opanowania języka polskiego przez cudzoziemca. Zaniechanie tego obowiązku może skutkować unieważnieniem przeprowadzonej czynności. Przykładem niech będzie tutaj zdarzenie sprzed kilku lat, gdy jako tłumacz przysięgły języka włoskiego zostałem wezwany do czynności, właściwie w trakcie jej trwania, przez jednego ze stawających, obywatela Włoch, który postanowił ograniczyć koszty aktu notarialnego, i wcześniej zdecydował się nie wzywać tłumacza przysięgłego. Po odczytaniu preambuły aktu, notariusz zorientował się, że rzeczony obywatel Włoch na jego pytania udzielał zawsze tej samej, jednosylabowej odpowiedzi po polsku, po czym zdecydował się przerwać czynność, a żeby ją kontynuować, zażądał obecności tłumacza przysięgłego. Klient zaskoczony, ale i zdenerwowany reakcją notariusza, zwrócił się do mnie z prośbą o natychmiastowe przybycie i obecność przy tłumaczeniu aktu, w innym przypadku umowa spółki będąca przedmiotem czynności nie doszłaby do skutku.
Jeśli potrzebujesz obecności tłumacza przysięgłego języka włoskiego przy akcie notarialnym lub masz wątpliwości, czy jest ona wymagana:
Tel. (+48) 600 715 198